10
1492 คำ
“รู้ว่าตอนนี้รวยแล้ว ไม่ต้องมาอวดรวยที่นี่ก็ได้”
“กว่าจะรวยเท่าวันนี้ พี่ก็ต้องทำงานอย่างหนัก แล้วคนอย่างพี่เสียไปสิบกว่าล้านบาท คิดว่านอกจากพี่ตฤณอยากบริจาคเงินในโครงการของพี่เขย” เขาหมายถึงหมอครองฤทธิ์ “คิดว่าพี่ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงหรือไง คืนนี้พลอยช่วยอุ้มแจกันให้พี่นะ ตอนกลับออกจากงาน เพราะ มือพี่คงไม่ว่าง ต้องอุ้มพลอยกลับบ้านด้วย”
ไอรดารู้สึกกระแสความร้อนผ่าวมันหลั่งไหลออกจากมือเขา แล่นมาถึงมือเธอ แล้ววิ่งผ่านไปถึงหัวใจดวงน้อย เธออยากจะถามแขกที่มาในงานเพราะมีทั้งพยาบาล เภสัช และคุณหมอเดินขวักไคว่กันไปหมด
‘มีใครพกยาแก้ปวดมาบ้าง พลอยอยากจะขอสักสองเม็ด’
ไอรดายิ่งโมโหเมื่อเขาเลิกคิ้วใส่ ทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ว่าทำให้เธอโกรธ
“ไอ้...” ไอรดาอยากจะด่าเขา แต่สายตาผู้คนมากมายที่จ้องมาทำให้เธอทำแบบนั้นไม่ได้
“ลองด่าสิ พี่จะไม่แค่เต้นรำกับพลอย แต่จะปล้ำจูบมันกลางฟลอร์นี่แหละ ให้คนเขาเห็นกันทั้งงาน พวกหมอหนุ่มๆ จะได้เลิกส่งสายตาทอดสะพานให้เมียพี่สักที”
“อย่าเชียวนะ อย่าเอานิสัยถ่อยๆ เถื่อนๆ มาทำกับฉัน”
“งั้นก็เป็นเด็กดี ส่งมือให้พี่สิจ๊ะทูนหัว ผัวอยากเต้นรำกับเมียจะแย่แล้ว”
ไอรดาเม้มริมฝีปากแน่น พยามข่มใจ คนอะไร
‘กวน...’
ไอรดาคุมสติ แล้วบอกตัวเองว่า ไอรดา เธอเป็นคุณหนู พ่อแม่สอนมาดี จะด่าหยาบคายไม่ได้
ตฤณเห็นสีหน้าของไอรดา เขายิ้มเจ้าเล่ห์มาให้แล้วดึงร่างบอบบางของเธอเข้าไปในอ้อมแขนเขา ภายในห้องจัดงานหรี่แสงลงเหลือเพียงแสงสลัวสีส้มอ่อน ดนตรีดังคลอขึ้น ร่างสูงของตฤณก็แนบเข้ากับเธอ มือหนาข้างขวาประคองแผ่นหลังแล้วกัดกรามแน่น เพราะมือที่ลูบแผ่นหลังของเธอสัมผัสได้ถึงเนื้อเนียน ไม่ใช่เนื้อผ้า
“ทั้งสั้น ทั้งคว้านด้านหลังลึกขนาดนี้ หลายกระทงเลยนะเรา คืนนี้ พี่ควรตีหมอพลอยกี่รอบ”
ไอรดาสะดุ้งเฮือก “ตีบ้าอะไร ฉันโตแล้ว จะใส่อะไรก็ได้”
“โตแล้ว ใส่อะไรก็ได้ แต่ถ้าผัวไม่อนุญาตให้ใส่ เมียก็ห้ามใส่” กลับไป เขาจัดการเผาทิ้งไอ้ชุดนี้แน่ๆ มือข้างซ้ายกุมมือเธอไว้ ดวงตาของเขาสบกับเธอ ไอรดาบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง
‘บางทีรจนาก็ไม่อยากมีคู่ แต่พระสังข์อาจจะวางแผนการร้ายช่วงชิงจนได้มาลัยทองมาครอบครองเป็นของตัวเอง แล้วแอบอ้างว่า รจนา โยนมาลัยมาให้เพราะมองเห็นรูปทอง’
“เฮ้อ”
ไอรดาถอนใจ
“ผิดหวังขนาดนั้นเชียว ที่พี่บังเอิญอยากได้แจกัน และประมูลได้”
ไอรดาเม้มริมฝีปากส่ายหน้าไปมา ก่อนจ้องกลับประสานสายตากับเขาเต็มๆ “บังเอิญถูกใจ อยากได้แจกัน จนต้องประมูลไปสองล้านห้า หรือจงใจมากันท่ากันแน่”
ตฤณผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ไอรดามองแล้วเขาดูเหมือนพวกตัวร้ายในซีรีส์เกาหลีที่เธอเชอบดุ แต่สาวๆ พยาบาลกลุ่มหนึ่ง ที่ยืนมองมาที่ฟลอร์ ลอบยิ้มกันแล้วมองมาที่ตฤณ
“อิจฉาหมอพลอยนะเธอ ดูสิได้เต้นรับกับคุณตฤณสุดหล่อด้วย”
“ไม่รู้ตัวบ้างเหรอไง พลอยอาจจะกำลังเป็นที่อิจฉาของสาวๆ ที่มาร่วมงานก็ได้ ที่ได้เต้นรำกับพี่”
ไอรดามองตฤณ “คนหลงตัวเอง”
ตฤณเต้นรำเก่ง ร่างกายเขาดูพลิ้วไหว ไปตามท่วงทำนอง ทำเอาอดสงสัยไม่ได้
“วิศวะเขาสอนเต้นรำด้วยเหรอ” ไอรดาพอรู้มาบ้างว่า ถ้าเป็นพวกนักเรียนนายร้อย จะมีหลักสูตรสอนเต้นรำ เพราะเคยถูกนักเรียนนายตำรวจมาเชิญชวนไปงานสามพรานแดนดาว ทว่าพวกวิศวะเขามีหลักสูตรสอนการเต้นรำด้วยหรือไง
“ตอนเรียนอาจารย์สอนลีลาศของนายคงเก่งนะ สเต๊ปดีไม่มีผิด”
“เปล่าครับ ตอนเรียนยังเต้นไม่เป็น ที่เต้นเป็นก็ไม่ใช่การเต้นรำแบบนี้”
“งั้นใครสอน” ไอรดาแอบสงสัย
“ก็...ผ่านมาหลายครู มีครูสอนเต้นหลายคน”
ไอรดาเบะปาก เดาได้เลยว่าคงเป็นสาวๆ ในสต๊อกของเขา “อ่อ สาวๆ ของนายสินะที่สอน”
“อยากเต้นรำเก่งแบบพี่ไม่ยาก คืนนี้ว่างเดี๋ยวสอนให้” ตฤณรีบเสนอตัวทันทีเมื่อมีโอกาส
ไอรดารีบส่ายหน้า “ไม่ ฉันเต้นรำไม่บ่อย งานนี้ถ้าอาจารย์หมอสุรชัยไม่ขอร้อง ฉันคงไม่เสนอตัวเป็นคู่เต้นรำของใคร”
“เอาเถอะน่าสอนฟรี ไม่คิดค่าครู เดี๋ยวเลิกงานพี่จะเอปิดคอร์สระยะสั้นให้พลอยคนเดียว ระดับสมองแบบคุณนี่สอนไม่กี่นาทีก็เก่งแล้ว”
“บ้า สอนเต้นอะไร ไม่กี่นาทีก็เก่ง เป็นครูหรือเทวา รู้ไหมกว่าฉันจะเต้นได้เท่านี้ พี่ฤทธิ์ยังบ่นว่าถูกเหยีบบขาจนขาระบมไปหมดแล้ว”
ดวงตาเขาวาวโรจน์ขึ้น เปล่งประกายมุ่งมั่นมาที่ใบหน้าสวยของเมีย “ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก หลักสูตรที่พี่จะสอน คือหลักสูตรเต้นรำบนเตียงแบบเร่งรัด ส่ายเอวยังไงให้พลิ้ว พลอยไม่ได้เหยียบขาพี่แน่ๆ แต่ถ้ามีเสียด เบียดสีกันบ้างเป็นเรื่องปกติ”
ไอรดาหน้าแดงไปหมด จนตฤณอยากจะกดจูบให้หายคิดถึง ทว่าไอรดาใช้ส้นของรองเท้าส้นสูงกระแทกไปบนที่เท้าของคู่เต้นรำเต็มแรงรัก
“ไอ้โรคจิต”
ไอรดารู้ตัวว่าพลาดที่ว่าใส่หน้าเขาไปแบบนั้น เมื่อถูกเขาดึงตัวให้เข้าไปแนบชิดมากขึ้น แล้วร่างกายของเธอก็ถูกเขาชักนำไปกับบทเพลง
“ไม่ต้องแนบชิดกันขนาดนี้ก็ได้”
“จะหนีไปไหน คืนนี้พี่เป็นคนประมูลแจกันได้ ส่วนตัวพลอยพี่ก็จองเป็นคู่เต้นรำแล้ว เพราะฉะนั้นคืนนี้ห้ามไปเต้นรำกับคนอื่น”
“จะบ้าหรือไง”
“ไม่รู้ละ” ตฤณรู้สึกสะใจชะมัด เมื่อเห็นพวกไฮโซหนุ่มที่เหล่เมียเขาลอบมองมาอย่างเสียดาย “พวกใจไม่ถึง แล้วริจะจีบ...”
ตฤณรู้ว่าไอรดาเป็นคนพูดเพราะ ขืนเรียกเธอว่าเมียต่อหน้าจะยิ่งงอนกันไปอีก
เพลงที่ดังเบาๆ ภายในงานไม่ได้อยู่ในความสนใจของไอรดาสักนิด เวลานี้เธอแทบลืมหายใจเมื่ออยู่ภายใต้อ้อมแขนอบอุ่นของเขา และรู้สึกว่าคู่เต้นรำชักจะเอาเปรียบเธอมากไปแล้ว
“กอดฉันแน่นเกินไปแล้ว” ไอรดาบ่นอุบ
“ไม่ดีหรือไง แต่งตัวแบบนี้ มาเจอแอร์เย็นเฉียบ เดี๋ยวก็เป็นปอดบวม อุตส่าห์ช่วยกอดคลายความหนาว ยังมาบ่นอีก”
“แต่ฉันหายใจไม่ออกนี่ อีกอย่างคนมองกันใหญ่แล้ว เพราะคุณกอดแน่นเกินไป ได้ทีถือโอกาสใหญ่เลยนะ”
“แน่นอนสิ เสียอย่าง ต้องได้อย่าง และผมเสียแล้วต้องได้ให้คุ้มหน่อย” เขาบอกพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่สักพักเดียวก็ต้องสูดปากครางยาว ไม่ใช่เพราะเสียว แต่ว่าเจ็บ
ใช่ ไอรดาใช้ส้นเข็มของรองเท้าขยี้เท้าเขาอีกที “นี่แน่ะ คุ้มไหมล่ะ”
“ยัยเมียตัวแสบ ใช้ส้นเข็มตอกเท้าพี่ เดี๋ยวคืนนี้พี่เอาเสาเข็มตอกคืนบ้าง อย่าร้องซี้ดล่ะ”
ไอรดายิ้มไม่ออก “พูดจาหยาบคาย น่ารังเกียจ” เพราะรู้ดีว่าไอ้เสาเข็มที่ว่ามันคืออะไร ตอนนี้เธอทั้งโกรธทั้งอาย ไม่รู้ว่ามีใครมองอยู่หรือเปล่า
“ฉันไม่เต้นรำกับคุณแล้ว ปล่อยนะ”
“ยังไม่ครบเพลงเลยนะครับหมอพลอย แล้วคืนนี้พลอยก็ติดจองจากพี่ จะหนีไปไหน”
“ฉันไม่สน ถ้าต้องเต้นกับคนกามๆ อย่างนาย ฉันยอมถูกประณามดีกว่า”
ไอรดาบอกจบก็เดินออกจากฟลอร์เต้นรำไปจริงๆ แต่ว่าเธอเดินเร็วไปหน่อยจึงเหยียบเข้ากับชายกระโปรงของสาวคนหนึ่งที่สวมชุดราตรียาวจนเซล้ม
“ว้าย”
ร่างบอบบางล้มไปกองกับพื้นแต่ว่ามีมือหนามาช้อนอุ้มไว้ได้ทัน ไอรดาเบิกตากว้าง คิดว่าจะต้องทั้งเจ็บทั้งอายเสียแล้ว แต่ดีที่ตฤณรับเธอไว้ก่อน
“เป็นไงบ้าง แม่คนดื้อ”
“ปล่อยฉันลงนะ”
“ไม่ขอบคุณสักคำ ที่หน้าคุณหมอไม่คะมำลงไปจูบกับพื้นก็เพราะพี่ไม่ใช่เหรอ พี่นี่ทำคุณคนไม่ขึ้นจริงๆ”
- ผู้เขียน
