เขาพูดเสียงเรียบแล้วเดินออกมาจากบริเวณเตียงผู้ป่วยซึ่งด้านขวาเป็นโต๊ะทำงานของมาลินี ด้านหลังเป็นตู้สำหรับเก็บเวชภัณฑ์ต่างๆ
“คุณโทร.บอกหมอหรือยังครับ ไม่เห็นหมอมาดูอาการผมเลย” เขาเอ่ยถามพยาบาลสาวทันที สีหน้าดูไม่สบอารมณ์สักเท่าไร
“โทร.บอกแล้วค่ะ”
“แล้วคุณหมอว่าไง”
มาลินียิ้มแห้งๆ ก่อนจะตอบ “คุณหมอไอรดา เธอบอกว่าไม่ว่าง ติดให้คำปรึกษาคณะผู้เข้าประกวดนางงามอยู่ค่ะ”
“นางงาม!” ตฤณเท้าเอว
มาลินีเห็นกรามแกร่งของท่านประธานสุดหล่อขึ้นสันนูนจากอารมณ์ที่เริ่มคุกรุ่นขึ้นก่อนจะเปิดปากถามเธอต่อ
“เแล้วทำไมคุณไม่รีบบอกผม”
มาลินีหายใจเข้าปอดลึกๆ เมื่อเห็นสีหน้าท่านประธานขรึมขึ้นอย่างผิดปกติ “ขอโทษค่ะ มาลินีคิดว่าท่านประธานหลับอยู่”
ตฤณถอนใจ เขาแกล้งหลับต่างหากล่ะ “ช่างเถอะ”
ตฤณพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องพยาบาล โดยมีที่รักเดินตามไปประกบ
“รอเดี๋ยวสิคะตฤณ” ที่รักเริ่มสงสัยเพราะได้ยินชื่อหมอผู้หญิง “
