“ครับ” ‘เรื่องนั้นผมรับปาก’ ถ้าบิดาบอกให้เขามีลูกกับผู้หญิงคนอื่น เขาคงต้องคิดก่อนตอบ แต่เพราะเป็นไอรดา คำตอบนี้ เขาจึงไม่จำเป็นต้องคิด
“แต่ผมสงสัยมานาน ผมอยากรู้จริงๆ ว่าทำไมพ่อถึงอยากให้ผมกับไอรดามีลูกด้วยกันนัก”
หมอวินัยย้ายสายตาจากหน้าลูกชายไปมองที่ผนังห้อง กรอบหลุยส์ที่ลูกชายแขวนติดผนังเอาไว้ เป็นภาพของตนกับภรรยา หรือ ป้าของตฤณแท้ๆ ที่เสียไปนานแล้ว
“เอาเถอะ พ่อเลี้ยงแกมาด้วยความรักราวกับลูกแท้ๆ ไม่เคยขัดใจ พ่อขอเรื่องเดียวเท่านั้น รักหนูพลอยมากๆ มีเขาแล้ว แกห้ามมีใครอีก อย่าทำให้เขาเสียใจ”
“ทำไมพ่อไม่ถามหลานสาวคุณพ่อดูบ้างครับ ว่าเขาอยากมีผมเป็นสามีหรือเปล่า เจอหน้าแต่ละที เห็นหน้าผัวทำเหมือนเห็นหน้าผี” พอคิดถึงเรื่องไอรดาไปที่กองประกวด เขาก็เริ่มพาลอย่างไม่มีเหตุผลขึ้นมาทันที เพราะรู้ว่ามีใครคนหนึ่งที่เป็นผู้จัดการประกวดพยายามมาสนิทชิดเชื้อกับเมียของเขา
ตฤณเลิกคิ้ว ผุดรอยยิ้มเจ้
