หลังจากบิดาขอตัวกลับไปแล้ว ตฤณใช้ปลายนิ้วเคาะโต๊ะทำงาน ที่บิดารู้ว่าเกิดอุบัติเหตุกับเขาก็เพราะไอรดาโทร.ไปบอก ท่านเป็นห่วงจึงรีบมาดูอาการ เขาเข้าใจว่าไอรดาถูกเชิญไปบรรยายพิเศษกับคณะผู้เข้าประกวดเวทีอะไรสักอย่าง ซึ่งแม้ตฤณจะเคยฟาดนางงามขาอ่อนมาหลายคน และเป็นนางงามที่มงลงศีรษะมาแล้วทั้งนั้น แต่เขาไม่เคยสนใจกับการประกวดนัก เขาบอกกับตัวเองว่าพร้อมจะเข้าใจหากเธอไม่สามารถออกจากงานมาได้ แค่กดโทร.หาถามอาการเขาสักนิด เขาจะไม่เคืองเมียสาวมากเท่านี้เลย แต่ชำเลืองหน้าจอครั้งแล้วครั้งเล่า มีแต่เบอร์คนอื่นที่รู้ข่าว ส่วนเมียสาวนอกจากไม่โทร. ข้อความทางไลน์ก็ยังไม่มี
“นี่ไม่มาแล้วยังไม่คิดจะโทร.หาอีก แต่โทร.บอกคนอื่นได้”
พอนึกถึงว่าไอรดากำลังถูกใครในงานเอาอกเอาใจจนโทร.หาสามีไม่ได้ อารมณ์ของชายหนุ่มดูจะคุกรุ่นขึ้นมาทันที ริมฝีปากบางเหยียดออกเป็นรอยยิ้มดุๆ ร้ายๆ เมื่อสายตาพาดมองไปเห็นแจกันจีนโบราณที่เขาทุ
