"ทำไมโซ่ถึงทำแบบนั้นกับน้อง" เสียงน้าเมษาเอ่ยถามผมด้วยความนิ่งใจเย็น
"ผมรู้สึกตัวช้าครับ คิดว่า...ผมน่าจะชอบน้องไปแล้ว"
"ชอบน้อง?"
"ตอนครั้งแรกที่เรามีอะไรกัน มันเกิดจากความผิดพลาดของผมเหมือนกัน ตอนนั้นผมคิดว่า ผมคงจะลืมแฟนเก่าตัวเองไม่ได้ ผมไม่อยากลากน้องเข้ามาเจ็บด้วย ผมก็เลยบอกให้น้องออกห่างจากผมไป แต่พอน้องห่างออกไปจริง ๆ ผมรู้สึกไม่เป็นตัวเองเลยครับ มันเหมือนกับว่าอะไรบางอย่างมันขาดหายไป แล้วผมก็ไม่ชอบที่น้องจงใจเมินใส่และ...ไปสนิทกับใครอีกคนแทนผม"
"เทมป์น่ะเหรอ?"
"ครับ" ผมพยักหน้าตอบกลับไปตามความรู้สึกจริง ๆ ทุกอย่าง โดยน้าเมษาก็หันไปมองหน้าลุงเดรคที่นั่งอยู่ด้านข้าง ลุงเดรคเองก็จ้องมองมาที่ผมด้วยแววตาเริ่มเข้าใจทว่าก็ยังคงมีความผิดหวังปนโกรธอยู่ในนั้น
"โซ่รู้ใช่ไหม ว่ามันไม่ใช่เหตุผลที่ดีที่โซ่จะทำแบบนั้นกับน้อง"
"ครับน้าเมษา ผมรู้ครับ ผมรู้ทุกอย่างเลย ผมจึงอยากมาขอโทษและสารภ
