“ น้องเล็ก หยิบตะปูให้พี่ชายเพิ่มหน่อยค่ะ ” พี่ชายเอ่ยเรียก ไม่ถึงอึดใจตะปูก็ถูกส่งมาให้ด้วยมือเล็ก แต่มากไปกว่านั้น มีผ้าเย็นที่ซับเหงื่อให้ทั่วใบหน้า ตามมาด้วยน้ำเย็นชื่นใจ
“ เหนื่อยไหมคะพี่ชาย ดูสิ เหงื่อเต็มหน้าเลย พักก่อนดีไหมคะ แดดแรงเชียว ” เสียงหวานเอ่ยอย่างเป็นห่วงพร้อมกับใช้ผ้าเย็นซับทั่วใบหน้าคมสันอย่างเบามือ มือใหญ่ยกขึ้นทาบทับมือเล็กที่ถือแก้วน้ำเย็น ก่อนจะยกมันขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด ทว่าสายตาจับจ้องที่คนถือน้ำมาราวกับกำลังกลืนกินเธออยู่
“ หวาน หอม ชื่นใจ ” เสียงทุ้มเอ่ย สาวน้อยหัวเราะร่วน
“ จะหวานได้ยังไงคะ นี่มันน้ำเปล่า ”
“ ก็คนเอามาให้หวานนี่ หวานที่สุด พี่ชายเคยกินมาแล้ว รู้ดี ” พูดพร้อมกับรั้งเอวบางไว้แล้วก้มหน้าไปใกล้จนชิดริมฝีปากอวบอิ่ม ทอฝันหน้าแดง ยกมือขึ้นปัดป้อง
“ พี่ชายขา อย่าทำแบบนี้สิคะ ”
