“ให้เพื่อนเธอพักที่นี่ได้สักสองสามอาทิตย์”
วิกเตอร์พูดขึ้นขณะเดินตามพนักงานโรงแรมเข้าไปในห้องสูทโรงแรมที่เขาเป็นเจ้าของ
ใบหม่อน ปลาดาวและม่านฟ้าเดินตามวิกเตอร์เข้าไป ปิดท้ายด้วยควินตัน
“โห ห้องสวยมากเลยวิกเตอร์” ม่านฟ้าตื่นตาตื่นใจกับห้องสูทสุดหรูวิวแม่น้ำเจ้าพระยา
“ขอบคุณมากนะที่ช่วยเหลือปลาดาว” ม่านฟ้ายิ้มให้วิกเตอร์
“ฉันช่วยเพราะใบหม่อนขอร้อง” เขาพูดอย่างเย็นชา
“หวังว่าจะอยู่ได้นะ อย่าลืมโทรไปบอกยายเธอนะ ฉันจะไปพักแล้ว เธอก็อยู่กับเพื่อนไป ถึงเวลาค่อยไปหาฉัน” วิกเตอร์หันไปพูดกับใบหม่อน
“รู้แล้ว ขอบคุณนะ” ใบหม่อนพูดเบาๆ
วิกเตอร์หันไปพยักหน้าให้ควินตัน จากนั้นทั้งสองก็เดินออกจากห้องไป
“ถึงเวลาค่อยไปหาฉันเหรอ? เวลาอะไรเหรอหม่อน” ม่านฟ้าถาม
“ไม่มีอะไรหรอก หม่อนมีธุระต้องคุยกับวิกเตอร์น่ะ”
“ธุระอะไร?”
“เรื่องไม่เป็นเรื่องน่ะ เราสั่งอะไรมากินดีกว่า ดาวน่าจะหิวแล้ว” ใบหม่อนพยายามเป
