“เมื่อคืนหม่อนกลับมากี่โมงเหรอ?” ปลาดาวถามขึ้นขณะทั้งสามทานข้าวเช้าที่พนักงานยกมาเสิร์ฟถึงห้อง
“อ้อ หม่อนไม่ได้ดูนาฬิกาน่ะ เลยไม่รู้ว่ากี่โมง” ใบหม่อนตอบส่งๆ
“น่าจะประมาณตีสาม” ม่านฟ้าพูดขึ้น
“…อ้อเหรอ”
“ใช่ ฟ้าตื่นมาเข้าห้องน้ำดีน่ะ …. ไปคุยธุระอะไรเหรอ ทำไมนานขนาดนั้น” ม่านฟ้าถามต่อด้วยท่าทีเรียบเฉย
“….เอ่อ คือว่า…”
“ช่างเถอะ หม่อนเองก็โตแล้ว อีกอย่าง ทั้งสองคนก็เป็นแฟนกัน” ปลาดาวพูด “ว่าแต่ ดาวยังไม่มีโอกาสได้ขอบคุณวิกเตอร์เลย”
ตื๊ดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดด
พูดถึงวิกเตอร์ วิกเตอร์ก็โทรมา
“เอ่อ หม่อนขอตัวแป๊บนะ” ใบหม่อนขอรับสาย
“ว่าไงวิกเตอร์?”
(เสร็จยัง รออยู่)
“ระ รออะไร”
(ก็รอไปเรียนพร้อมกันไง)
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปกับเพื่อนได้”
(…ไม่อยากไปกับฉันเหรอ!…) คนปลายสายตัดพ้อ
“…ไม่ใช่แบบนั้น”
(แล้วแบบไหน)
“เพื่อนฉันก็อยู่นี่ ไม่อยากทิ้งเพื่อน…”
(แต่จะทิ้งฉัน?)
“ไม่ใช่แบบนั้น ถ
