“หม่อน มากินข้าวก่อนลูก” คุณยายยกจานข้าวมาเสิร์ฟให้หลานสาวสุดที่รักที่กำลังยืนเรียกลูกค้าอยู่
“จ้ะยาย เดี๋ยวหม่อนไปกินนะ” แม้ใบหม่อนจะกินมาบ้างแล้วจากร้านที่โชนพาไปแต่เด็กสาวก็สามารถกินต่อได้เพราะไม่อยากให้ยายเสียใจ
“วะ วิกเตอร์! นะ นาย มาทำอะไร” ใบหม่อนอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าวิกเตอร์ยืนอยู่ต่อหน้า ใบหม่อนอุตส่าห์หนีสองหนุ่มมาที่ตลาดทว่าคุณชายไฮโซสุดหล่อก็ยังตามมา
“มาซื้อขนม เหมาหมดทั้งร้าน!” เขาสั่ง
“ไม่ขายให้หรอก!” ใบหม่อนสวน
“ก็คนจะซื้อ! คุณยายครับ ผมขอเหมา ผมจะเอาไปฝากเพื่อนๆ”
“จะกินหมดเหรอ เอาเท่าที่กินไหวดีไหมหลานชาย”
“หมดครับ เพื่อนผมเยอะ!” วิกเตอร์พูดพร้อมปรายตามองใบหม่อน
“ยายไม่ต้องขายให้หรอก”
“เธอนี่ใจดำจริงๆ แทนที่จะรีบขายให้หมดยายจะได้พัก นี่อะไรยังจะดื้ออยู่ขายอยู่ได้ ไม่เห็นใจคนแก่บ้างเลย” วิกเตอร์พูดเรียบๆ ใบหม่อนที่ได้ยินแบบนั้นก็เงียบไป
“เอาน่า ยายไม่ได้อยากรีบกลั
