“เราเจอตัวร้ายแล้ววิกเตอร์” “…” วิกเตอร์รับรู้ได้ถึงความอันตราย เธอคนนี้หมกมุ่นเรื่องของเขามาหลายปี “เธอรู้จักนายกับใบบัว” “ใช่ ทาเลีย เป็นเพื่อนสนิทของใบบัว พวกเธอมาจากบ้านเด็กกำพร้า สองผัวเมียชาวจีนคงรับอุปการะเธอไว้” “เธอไปศัลยกรรมเหรอ” ควินตันสงสัย “น่าจะใช่ เราต้องค้นไปตอนที่เธอไปศัลยกรรม เธอปลอมตัวเข้ามาอยู่ที่นี่ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเจตนาไม่บริสุทธิ์” วิกเตอร์รู้สึกร้อนใจ อยู่ๆ เขาก็ลุกพรวดออกจากโซฟา “นั่นนายจะไปไหน” “จะไปลากหัวยัยโรคจิตนั่น” “นายเป็นบ้าเหรอ เราไม่มีหลักฐานอะไร นอกจากรูปที่ถ่ายมาอย่างผิดกฎหมาย” ควินตันเตือน “…” วิกเตอร์ครุ่นคิด “ฉันเป็นห่วงใบหม่อน” วิกเตอร์โพล่งออกมา “ฉันไปก่อนนะ” “ไปไหน!” “ไปบ้านใบหม่อน” ว่าแล้ววิกเตอร์ก็ตรงไปบ้านใบหม่อนทันที เขาให้คนขับรถไปส่งที่หน้าบ้านของเธอแล้วก็โทรหาเธออีกครั้ง เขาโทรไปเป็นร้อยครั้งกว่าเธอจะรับ (วิกเตอร์ ว่าไง) เส