ตอนที่1 ผู้ชายเยอะหนูชอบ
948 คำ
"ฮือออ อึก พ่อขาาา" เสียงเด็กหญิงวัยเพียงสิบสี่ปีร้องไห้โฮอยู่หน้าโรงศพ เธอชื่อว่า จ๊ะเอ๋ สาวน้อยวัยซนที่เเม่ได้เสียชีวิตไปตั้งแต่เธอยังเล็ก และผู้เป็นพ่อก็แต่งงานใหม่ตอนเธออายุแปดขวบจนกระทั่งล้มป่วยด้วยโรคหัวใจ "พ่อตื่นขึ้นมาหาจ๊ะเอ๋เถอะนะคะ ฮึก"
ตึก ตึก ตึก
"จ๊ะเอ๋หยุดร้องไห้รีบลุกขึ้น" เด็กชายวัยรุ่นอายุสิบเจ็ดปีเดินมากระซิบพร้อมลากแขนเล็กพยุงให้ลุกยืน เขาคือพี่ชายของเธอชื่อ ธาราม หรือใครก็เรียกว่า ราม แต่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันเนื่องจากเป็นลูกที่ติดมาจากแม่เลี้ยงนั่นเอง
"หนูไม่ไปค่ะพี่ชาย ฮื้อ~หนูจะอยู่กับ พะ...พ่อขา"
"หยุดร้องไห้!"
"พี่ชายจ๋าดุหนูทำไม...ฮื้อออ"
เสียงร้องไห้ของเด็กสาวดังขึ้นและเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนคนทั้งงานมองเป็นตาเดียว
"รีบลุกเถอะมาผิดศาลา!! พ่ออยู่ศาลาสี่มาทำไมศาลาสามเนี่ยคนเขาตามหากันให้วุ่น"
"...."
เมื่องานศพเกิดการผิดพลาดรูปของพ่อยังคงมาไม่ถึงและด้วยความที่นิสัยไม่รอบคอบทำให้จ๊ะเอ๋มางานศพผิดที่
เมื่อมาถึงภายในงานศพกำลังเก็บกวาดและจัดเตรียมเผาในวันพรุ่งนี้ทั้งคู่ช่วยงานกันเต็มที่จนมืดค่ำ
"พาน้องกลับไปพักเถอะเดี๋ยวแม่จัดการต่อเอง" แม่หันมาสั่งลูกชายก่อนที่มือน้อยของจ๊ะเอ๋จะจับแก้มที่ชุ่มน้ำตา
"แม่ไม่ต้องร้องไห้นะคะ คุณพ่อขาไปอยู่บนสวรรค์บนนั้นมันสวยมาก จ๊ะเอ๋เคยอ่านนิยาย"
"จ๊ะคนสวยของแม่ไปพักเถอะนะ"
"ค่ะ"
แม่เลี้ยงมีนิสัยใจคอที่ดีเธอรักจ๊ะเอ๋เสมือนลูกแท้ๆ ของตัวเอง
บนรถ
คลืน~ เสียงโทรศัพท์สั่น (บาส)
"เออ ว่าไงไอ้บาส"
(บาส : แวะมาเอาการบ้านไปทำหน่อยร้านเจ๊ภา)
"ไปร้านเหล้าอีกแล้วอายุยังไม่ถึงสิบแปดนะ"
(บาส : แต่พี่หนิงก็มามึงไม่อยากเจอเหรอ)
"จริงดิรอแป๊บนะ"
รามเหลียวมองจ๊ะเอ๋ที่นั่งรถมาด้วยพร้อมทำสีหน้าหงุดหงิดใส่ก่อนจะวางสายเพื่อน
"พี่จะไปเอาการบ้าน นั่งรอบนรถเฉยๆ ห้ามไปไหน" รามสั่งเสียงเข้ม
"แล้วขยับตัวได้ไหมคะ"
"ได้"
"หายใจเเรงได้หรือเปล่า"
"ได้"
"แล้วไอคิก คิก ได้ไหมคะ"
"โอ๊ยยย! จ๊ะเอ๋นี่กวนตีนเหรอ"
"พี่ชายจ๋าพูดไม่เพราะเลย"
หน้าจ๊ะเอ๋มุ่ยทันที เธอกอดอกท่าทางฟัดเหวี่ยง เมื่อมาถึงร้านเหล้าเล็กๆ รามก็รีบลงรถไปหาเพื่อนทันที
ร้านเจ๊ภา
"ไอ้รามคนหล่อมาเเล้วเว้ยยย" เพื่อนตะโกนแซวสาวน้อยสาวใหญ่ต่างมองเป็นตาเดียว
"พี่หนิงมีไหนวะกูอุตส่าห์รีบมา"
"ใจร้อนสัสเขาไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวก็มา"
ตึก ตึก ตึก
"หวัดดีธาราม" เสียงหวานเอ่ยทักดั่งต้องมนต์สะกด หนิง สาววัยยี่สิบห้าที่รูปร่างสูงยาวเข่าดี ทรวดทรงองค์เอวเซ็กซี่
"พี่หนิง"
"ไม่เจอกันเลยนะช่วงนี้"
"พอดีพ่อผมเพิ่งเสียกำลังยุ่งกับงานศพครับ"
"เสียใจด้วยนะพี่จะปลอบรามยังไงดีเนี่ย.."
มือเรียวเริ่มลูบไล้ใบหน้าหล่อของรามเลื้อยมาที่แผงอกและลงต่ำเรื่อยๆ
"โสดจีบได้เลย~หัวใจไม่ใช่เซเว่น~ ฮื้อ อือ~"
"เสียงคุ้นๆ" รามขมวดคิ้วเมื่อมีเสียงร้องเพลงดังขึ้นก่อนจะหันขวับไปมอง "จ๊ะเอ๋!!!"
บนรถ
"พี่บอกว่าให้นั่งรอในรถลงไปทำไมนั่นไม่ใช่สถานที่สำหรับเด็กนะ" รามหันไปดุน้องสาว
"หนูอยากทราบว่าผู้หญิงปากแดงคนนั้นเป็นใครกันคะ"
"อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของพี่"
"ถ้าอย่างนั้นพี่ชายก็อย่ามาห้ามจ๊ะเอ๋สิ"
"แต่ในร้านมันเป็นร้านเหล้ามีทั้งบุหรี่อีกด้วย"
"แล้วยังไงคะ? ผู้ชายเยอะดีหนูชอบ"
"จ๊ะเอ๋!!! "
บ้านสุขสันต์
เมื่อมาถึงรามก็จอดรถยังไม่ทันได้ดับเครื่องยนต์จ๊ะเอ๋ก็รีบวิ่งเข้าไปในบ้านเพราะโกรธที่ถูกดุ บ้านสองชั้นนี้คล้ายทาวน์เฮ้าส์เป็นพื้นที่กระชับแต่หรูหรามีสวนหลังบ้านและบ่อน้ำเลี้ยงปลา พอขึ้นบันไดชั้นสองก็เจอห้องของธารามอยู่ติดกับห้องจ๊ะเอ๋ ส่วนแม่เลี้ยงนอนที่ห้องด้านล่างเพราะต้องเดินทางบ่อย
ก๊อก ก๊อก ~ เสียงเคาะประตู
"จ๊ะเอ๋ออกมากินข้าว" รามยืนตะโกนเรียกแต่ไร้การตอบกลับ สักพักก็ตะโกนใส่อีก "จะออกมาไหมถ้าไม่ออกพี่จะกินไก่ย่างให้หมดเลยนะ"
แกร๊ก
"คนใจร้ายดุหนูแล้วยังจะกินไก่จนหมดอีกเหรอ เชอะ" จ๊ะเอ๋ทำหน้าไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินชนไหล่รามลงไปทานข้าวด้านล่าง
โต๊ะอาหาร
"หัดดูเเลตัวเองบ้างสิปีหน้าจะอายุสิบห้าเเล้วนะใครมันจะมาดูแลเธอไปได้ตลอด" รามบ่นพึมพำ
"ก็พี่ชายจ๋าไง..พี่เคยสัญญาว่าจะดูแลหนูไปตลอด"
"สัญญาเพราะเธอร้องไห้ไม่หยุดตอนหมาวิ่งไล่กัดฉันกลัวพ่อด่าหรอกถึงพูดแบบนั้นออกไป"
"ไม่สนค่ะพี่ชายจ๋าจะต้องดูแลหนูไปจนกว่า..."
"จนกว่าอะไร"
"จนกว่าหนูจะอายุแปดสิบปี พี่ห้ามมีแฟนเด็ดขาด! ถ้าพี่ชายมีแฟนจ๊ะเอ๋จะทำให้เลิกกัน ฮ่าๆ"
รามส่ายหน้าไปมาเพราะปกติก็ไม่ได้ใส่ใจคำพูดเรื่อยเปื่อยของจ๊ะเอ๋อยู่แล้ว แต่ใครจะคิดว่าเรื่องที่เธอพูดนั้นมันไม่ใช่แค่เพียงคำขู่
- ผู้เขียน
