ตอนที่9 ความทรมานแสบทรวง
1396 คำ
"พะ พี่ราม อึก~หนูหนาว" เสียงแผ่วของจ๊ะเอ๋ที่กระซิบแผ่ว
"แต่ฉันโคตรร้อนเลยตอนนี้"
"อะไรดันขาหนูคะ"
"ของที่เธอไม่เคยสัมผัสแต่กำลังจะได้สัมผัสไง''
มือรามถูไถกลางกลีบร่องบนชุดว่ายน้ำบางของจ๊ะเอ๋จนเธอครางดิ้น ก่อนที่รามจะผละออกเพื่องัดท่อนแกร่งจากกางเกงออกมา
"ซี๊ดส์...ไม่ไหวแล้ว" รามขมวดคิ้วหน้านิ่วเพราะพยายามอดกลั้นแต่ความรู้สึกดันขาดสะบั้นกำลังชักรูดเอ็นลำของตัวเอง
"พี่ราม อื้อออ~"
"เสียวเหรอ.."
ความรู้สึกที่สาวน้อยไม่เคยสัมผัสทำให้เธอขนลุกซู่ รามจับปลายหัวบานถูไถบนต้นขาเนียนในขณะชักรูดลำแกร่งตัวเอง
"จะแตกแล้ว อ๊ะ" ความเสียววิ่งเข้าใส่รามเต็มกำลัง มือก็กำลำเอ็นตัวเองรูดขึ้นลงถี่จนมันบวมเป่ง เส้นเอ็นพันรอบกระตุกหงึก
ปึ๊ดดด~
น้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งกระจายมลายไปกับน้ำในสระผสมคลอลีน สองมือเล็กยังคล้องคอกอดพี่ชายตัวเองไว้เเน่นจนรามพ่นลมหายใจเฮือกใส่ริมซอกคอ
บนห้องจ๊ะเอ๋
"ตัวหนักขึ้นหรือเปล่าเนี่ย...ถ้าปล่อยให้นอนแบบนี้ป่วยตายแน่" รามวางจ๊ะเอ๋ที่เก้าอี้ข้างเตียงเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้ "สงสัยต้องเปลี่ยนผ้าให้ใหม่"
มือหนาพยายามแกะเสื้อผ้าชุดว่ายน้ำออกจนสำเร็จเขาโยนมันทิ้งตระกร้าก่อนจะยืนเท้าเอวมอง
"สงสัยแช่น้ำนานไปหน่อยเป็นปอดบวมหรือเปล่า ฮ่าๆ" รามยิ้มเยาะจ้องมองเรือนร่างที่ดูโตเป็นสาวของจ๊ะเอ๋
อึก!
"บ้าฉิบหายหยุดเลยนะเว้ย!!" เสียงกลืนน้ำลายดังอึก รามรีบสะบัดศีรษะแล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้
หมึบ
จ๊ะเอ๋ที่เมาแอ๋ปัดป่ายมือคว้าหมับตรงกลางเป้าที่ตอนนี้มันผงาดตั้งลำอีกครั้ง
"พี่ชาย อื้อ หนูเกลียดพี่" ดวงตายังปิดพับแต่โวยวายไม่ได้สติรามรีบจับข้อแขนเล็กเธอเอาไว้
"เกลียดมากเหรอ.."
"งื้อออ~ คนนิสัยไม่ดี"
"แต่เธอก็ยังชอบฉันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ"
ฟืบ ฟืบ
รามงัดท่อนออกมาอีกครั้งจากนั้นวางทาบกลางร่องนมที่บวมโตขยับไถไปมา
"ซี๊ดส์ นมใหญ่ขึ้นจริงด้วย" ร่องเนินอกชิดเป็นทางกำลังถูกท่อนแกร่งแหวกว่ายสอดแทรก
"อ๊าาา~"
"เด็กลามกแค่นี้ก็ครางแล้ว"
พรึ่บ!
รามโยนผ้าเช็ดตัวที่คลุมร่างน้องสาวทิ้งพร้อมกับถอดกางเกงออกหมด ยืนคร่อมตัวเล็กขยับเอวเพื่อถูลำเอ็นใส่เนินร่องนม
"เสียวเหมือนกันนะแบบนี้" มือหนาเริ่มจับสองเต้าให้ติดกันเพื่อบีบรัดท่อนตัวเองที่กำลังขยับระรัวจนน้ำใคร่ใสไหลเยิ้มออกจากรูปลายหัวบาน "จ๊ะเอ๋อยากดูดน้ำพี่ไหม..."
รามเริ่มคุมตัวเองไม่ไหวโยกเอวซอยท่อนบนร่องน้องสาวตัวเองถี่ขึ้นจนน้ำรักมารอกลางลำมือหนาก็คว้าปากเธอบีบให้อ้ากว้าง
อ๊อก! อ๊อก
"อ๊าส์ ลิ้นนุ่มดีเหมือนกันคอลึกอีกต่างหากเข้าไปเกือบกลางลำเลยนะ ซี๊ดส์" รามยังคงถาโถมความหื่นกระหายให้เธอที่เมาไม่รู้สึกตัวแต่สักพักก็เริ่มขยับ
"อื้อออ~อึก~"
"จ๊ะเอ๋ฉันจะแตกแล้ว อ๊ะ"
อ๊อกๆๆ ปึด~ งั๊บ!
"โอ๊ยยยย!!" รามสะดุ้งสุดตัวเมื่อกระเเทกท่อนเข้าปากจ๊ะเอ๋ระรัวแล้วปล่อยน้ำกามพุ่งกระฉูดเข้าลำคอแต่ฟันเเหลมกลับงับเข้ากลางลำจนจมเขี้ยว "แม่งเอ๊ย!!"
"หิว ง่ำๆๆ "
"ปล่อย โอย~ จ๊ะเอ๋! "
"ฮื้อ....งือ...อื้อ"
จู่ๆ ศีรษะของจ๊ะเอ๋ก็แข็งเธอผงกนั่งหลังตรงทั้งที่ไม่ลืมตาจากนั้นพยายามเคี้ยวท่อนเอ็นแกร่งที่คาอยู่ในปากโดยที่รามพยายามใช้มือง้างออกสุดกำลังเพราะเจ็บ น้ำคาวเลอะเทอะไหลย้อยพร้อมเสียงโวยวายของรามที่เจ็บโอดครวญ
เช้าต่อมา
"อ๊า...เสียดายได้กลับซะละ" ทุกคนเก็บกระเป๋าเตรียมเดินทางจ๊ะเอ๋ยืนรอริมถนน
"มึงเป็นอะไรไอ้รามหน้าซีดมึงป่วยเหรอ" บาสจ้องมองสีหน้าเพื่อน
"ไม่ต้องเสือก"
"ดูมึงหดหู่หน่อยๆ มึงป่วยแน่เลย"
"ไอ้สัส! กูปกติดีทุกอย่าง"
รามยังเจ็บท่อนแกร่งเดินไม่ค่อยถนัดขมวดคิ้วจ้องมองจ๊ะเอ๋ที่ทำหน้าระรื่นเพราะจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เลยสักอย่าง
บ้านสุขสันต์
"คุณแม่ไม่อยู่อีกแล้วเหรอคะพี่ชาย" จ๊ะเอ๋ลากกระเป๋าเข้ามา
"เห็นไหม"
"ไม่เห็นค่ะ"
"ก็แปลว่าไม่อยู่ไงถามโง่ๆ "
"ชิ หนูยังไม่หายงอนนะคะเพียงแต่กลัวว่าจะไม่มีใครทำกับข้าวให้กิน"
"เออ รีบไปเก็บของได้เเล้วเดี๋ยวตอนเย็นจะเจียวไข่ให้"
"เบื่อแล้วค่ะ"
"โอเคงั้นไข่เจียว"
"....."
รามพูดจบเดินถือกระเป๋าตัวเองขึ้นไปบนห้องทันทีปล่อยทิ้งจ๊ะเอ๋ยืนงงงวยลำพังจนกระทั่งเวลาผ่านไป 18.00น.
ก๊อกๆ ก็อกๆ
"มีอะไรอีกคนจะพักผ่อนไข่ก็เจียวไว้ให้แล้วไง!" รามออกมาเปิดประตูบ่นหงุดหงิด เห็นจ๊ะเอ๋ใส่ชุดคลุมยาวแล้วเธอก็รีบแทรกตัวเข้ามาในห้องจนได้
"ตอนจะกลับพี่รามมัวคุยอยู่กับเพื่อนจ๊ะเอ๋เลยเเวะซื้อของมาค่ะ"
"ของอะไร"
"ชุดสวยแบบฮาวายวิบวับ"
"อะไรของเธอ...? "
พรึ่บ!
"เเท๊น เด้...เดดดด" ชุดคลุมถูกเปิดออกเผยให้เห็นบิกินนี่ตัวจิ๋วที่ท่อนบนปิดเพียงจุกเต้านมและท่อนล่างปิดเพียงเนินสามเหลี่ยมเล็กเอาไว้
"!!!! "
"สีแดงด้วยพี่รามว่าสวยไหมคะ"
"......"
"พี่รามคะ"
"ออกไป๊!!!!"
โต้มมม~
รามลากจ๊ะเอ๋ออกจากห้องนอนตัวเองอย่างรวดเร็วอีกทั้งยังปิดกระเเทกประตูใส่หน้าเธอแล้วทรุดนั่งลงกับพื้น
"เวรกรรมอะไรของกูเนี่ย จ...เจ็บฉิบหาย" เมื่อเห็นร่างเว้าโค้งของน้องสาวเอ็นที่บาดเจ็บชูแข็งบาดแผลตึงเปรี๊ยะ! จนความเจ็บปวดโลดแล่น น้ำตารามคลอเบาอย่างกะทันหัน
หน้าห้อง
"หรือพี่รามไม่ชอบสีแดงอีกแล้ว สรุปพี่ชายจ๋าชอบสีอะไรเนี่ย...? " ใบหน้าแสนหวานเอียงคอพึมพำอยู่หน้าประตูเธอส่งยิ้มน่ารักก่อนจะเดินกลับเข้าห้องตัวเองไป
ห้องจ๊ะเอ๋
ติก ~ (ไลน์ :พี่เเมค)
(แมค: พรุ่งนี้ไปดูหนังกันไหมครับจ๊ะเอ๋ว่างหรือเปล่า)
"เราต้องขอพี่รามก่อนไหมนะ.."
(แมค: พอดีพี่ได้ตั๋วนอนมาด้วยจะได้ดูห้องvip)
"น่าสนุกแหละไปแล้วค่อยบอกทีหลังคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เราโตแล้วทำอะไรก็ได้ อิอิ"
จ๊ะเอ๋คุยไลน์ตอบกลับแมคอย่างปกติโดยที่รามกำลังจัดการกับความเจ็บปวดที่เธอทิ้งเอาไว้ให้ฝ
10นาทีต่อมา
หน้าห้องราม
"พี่รามเป็นแผลที่ไหนคะจ๊ะเอ๋ทายาให้..."
โต้มมม!!
ยังไม่ทันพูดจบรามก็กระเเทกประตูใส่หน้าน้องสาวอีกครั้งเมื่อสั่งให้เธอไปหยิบยาในตู้ด้านล่างมาให้แล้วถอดกางเกงเพื่อล้างเช็ดเเผลที่ถูกงับตรงลำท่อนตัวเอง
"อะ โอย... ซี๊ด~ทำไมมันเจ็บขนาดนี้หวะต้องงดใช้งานอีกกี่วันเนี่ย! " รามทายาเสร็จก็พลิกอ่านข้างขวด"ยาแดงยี่ห้อแสบทรวงทะลวงแผลทาวันนี้แสบถึงวันหน้าต้องตรายาแดง ถุ๊ย จ๊ะเอ๋!!!!! "
เสียงตะโกนเจ็บใจดังก้อง รามชักดิ้นตัวงอเมื่จ๊ะเอ๋หยิบยาที่มีฤทธิ์แรงกว่ายี่ห้ออื่นมาให้
เช้าต่อมา
จ๊ะเอ๋เดินทางมาถึงห้างสรรพสินค้าโดยที่บอกกับรามว่าเธอจะมาซื้ออุปกรณ์หนังสือกับขวัญ
"พี่แมคมารอนานหรือยังคะ" เสียงใสเอ่ยทักเมื่อมาถึง
"ทำไมไม่ให้พี่ขับรถไปรับที่บ้าน"
"พี่รามจะดุเอายิ่งช่วงนี้นะพี่รามทำตัวไม่น่ารักค่ะ"
"โอเคครับ ฮ่าๆ งั้นเราเข้าไปกันเลยดูกว่าจะถึงรอบแล้ว"
สาวน้อยในชุดกระโปรงสีฟ้าสวยเดินสะบัดตัวถือขนมที่แมคซื้อให้เข้าโรงหนังไปพร้อมกัน
ร้านก๋วยเตี๋ยว
"ป้าเอาเส้นใหญ่น้ำตกเนื้อข้นจ้า" เสียงขวัญที่เดินมาซื้อกับข้าวในตอนเที่ยงแต่สายตาเธอเหลือบมองไปยังอีกฝั่งถนน
ตึก ตึก ตึก
"พี่ราม! " ขวัญถือถุงก๋วยเตี๋ยววิ่งมาหารถที่จอดอยู่เพราะเห็นว่าเป็นราม
"ขวัญ..เธอมาทำอะไรที่นี่? "
- ผู้เขียน
