ปึก! อ๊ะ! ครูสหงายหลังนอนราบไปกับพื้น เมื่อชายคนนั้นถีบตรงที่ไหล่จนเขาเสียหลักล้มไป
“แกได้ตามเมียแกไปแน่นอน และอีกไม่นานฉันก็จะส่งลูกแกตามไปอยู่กันพร้อมหน้า” ชายคนนั้นเหยียบไหล่ครูสที่นอนราบอยู่กับพื้น ปลายกระบอกปืนเล็งมาที่หน้าผากครูส ครูสจ้องมองกลับไม่มีความหวาดกลัวความตายตรงหน้าเลยสักนิด การข่มขู่ของชายตรงหน้าไม่ส่งผลอะไรกับเขาเลยสักนิด เพราะเขารู้ว่าเดม่อนจะไม่เป็นไร การหายตัวไปของเขาและเอวาจะทำให้เปาโลเข้าใจทันทีและเดม่อนจะได้รับการคุ้มครองเป็นอย่างดี
“ฝันไปเถอะ!” ครูสเค่นเสียงกร่อนด่ากลับ “สวะอย่างพวกแก ไม่มีทางเข้าถึงลูกชายฉันได้หรอก”
“เหรอ เข้าถึงไม่ได้ เหมือนอย่างที่ฉัน เข้าถึงแกไม่ได้ใช่มั้ย” ฮ่า ฮ่า ฮ่า “หันไปดูสิ เมียแกนอนตายอยู่ในบ้านร้างโสโครกและร่างก็กำลังจะไหม้เกรียมที่ไม่รู้ว่าจะมีใครรู้มั้ยว่าเป็นใคร ตายอย่างหาที่ฝังไม่ได้...” น้ำคำที่เย้ยหยันมาพร้อมกับเสียงหัวเราะก้อ
