Hello!! คาเทียส่งเสียงทักทายให้เสียงลอดผ่านช่องประตูที่แย้มอยู่นิดหน่อย แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับ “มีใครเป็นอะไรมั้ยคะ” ความหวังดียังคงมีต่อ ประตูถูกผลักกว้างขึ้น Hello! คาเทียส่งเสียงทักทายอีกครั้ง แต่ก็เหมือนเดิมไม่มีเสียงตอบกลับ สมองเธอคิดไปต่างๆนานาว่าคนด้านในต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ
ว้ายยยย!!! เสียงร้องดังขึ้น หลังจากแขนเล็กถูกกระชากจนร่างบางเข้ามาในห้องนั้น ปัง! ประตูถูกปิดลงพร้อมล็อคอย่างปลอดภัย และทุกอย่างก็เงียบเมื่อคาเทียต้องเบิกตากว้างคนที่ยืนอยู่ที่ประตูค่อยๆหันกลับมา
“สวัสดี คาเทีย”
“ครูส!” คาเทียหรือเอวาเอ่ยเรียกเขาเสียงบางเบา ขาเล็กค่อยๆขยับถอยหลังอย่างระแวดระวังตัว
“สบายดีเหรอ” ประโยคต่อมาของครูส
“สะ...สบายดี” สบายดีเหรอ เขาทักทายเธอถามสารทุกข์สุขดิบอย่างงั้นเหรอ เขายิ้มให้เธอแต่เธอรู้สึกขนลุกซู่ไปทั้งตัวเลย “แหมมมม...คุณอยากคุยกับฉันก็คุยได้นะคะ ไม่เห็นต้องกระทำรุนแรงแบบน
