“พระเจ้า! นายจะเปิดตัวเพลงใหม่ นายแต่งมันจริงๆด้วย ปิดบังแบบนี้มันผิดสัญญานะ” ร็อคที่เข้ามายืนอยู่นาน เอ่ยหลังจากที่ครูสบรรเลงและร้องเพลงจบแล้ว เพลงที่แต่งขึ้นใหม่
“อยากได้ก็เอาไปสิ” ครูสตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ
“มีอีกใช่มั้ย” ครั้งนี้ครูสไม่ตอบในทันที ซึ่งร็อครู้ว่านั่นคือคำตอบว่า ‘ใช่’
“เอวา!” เอวาหันหลังกลับตามเสียงเรียก
“โดโนแวน คุณมาที่นี่จริงๆด้วย โอ้! ฉันหมายถึงแมนฮัตตัน บังเอิญจังเลยที่เรามาเจอกันที่นี่”
“เอวาผมเป็นห่วงคุณ คิดถึงคุณ” โดโนแวนดึงเอวาเข้ามากอดทันที เขาโล่งอกที่เอวาปลอดภัย สิ่งที่เขาคิดจริงๆในตอนนี้
“โดโนแวน ฉันโอเคค่ะ คุณปล่อยฉันก่อนได้มั้ย” โดโนแวนกอดเธอแน่นมาก ซึ่งเธอไม่เคยชอบแต่ก็ไม่เคยรังเกียจ
“เอวา ผมมาดักรอคุณอยู่นานมากๆ ดีใจที่ได้เจอคุณ”
“มาดักรอฉัน? คุณรู้เหรอว่าฉันจะมาที่นี่”
“ผมไม่แน่ใจ แต่ก็คิดว่าคงไม่มีใครที่มาแมนฮัตตันแล้วจะไม่มาสะพานแมนฮัตตัน วันน
