“ลุงครูส” เดม่อนที่ลงมาจากรถหลังจากที่เปาโลเข้าช่องจอดเรียบร้อย ร้องเรียกครูสและวิ่งตรงไปหาครูสที่ห่างออกไปไม่มาก ครูสเองพึ่งจะมาถึงก่อนหน้าพวกเขาไม่ถึงห้านาที ครูสจึงยืนรอเมื่อรู้ว่าเปาโลกำลังจะมาถึงเช่นกัน
“เป็นไงสนุกมั้ย”
“ฮ๊ะ” ครูสโอบอุ้มเดม่อนขึ้นทันที
“ตัวหนักขึ้นเหรอเปล่า”
“แน่นอนครับ ผมโตขึ้น” ครูสเลิกคิ้ว
“ใครบอก”
‘จงเก็บมิตรไว้ใกล้ตัว แต่จงเก็บศัตรูไว้ให้ใกล้ยิ่งกว่า’
“แม่ฮ๊ะ แม่บอกว่าจะอุ้มผมไม่ไหวแล้ว เพราะผมโตขึ้น ตัวหนักขึ้น ลุงครูสละครับอุ้มผมไหวมั้ยถ้าไม่ไหวก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมเองก็อยากเดินเองมากกว่าอยู่แล้ว”
“ยังไหวอยู่นะ เอาเป็นว่าตอนนี้ให้ลุงอุ้มเดม่อนไปจนกว่าจะอุ้มไม่ไหวถ้าเดม่อนโตขึ้นกว่านี้”
“ตกลงฮ๊ะ นอกจากลุงครูสกับเปาโลแล้ว ผมจะไม่ให้ใครอุ้มผมอีกแล้ว รวมถึงแม่ด้วย” เอวามองบนอย่างเหลือเชื่อ ได้แต่เดินตามครูสและเดม่อนไปยังลิฟท์ ตลอดช่วงเย็นจนถึงอาหารค่ำ เดม่อ
