“กลับ” ครูสลุกทันที เปาโลขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ สีหน้าและแววตาของเจ้านายทำให้เปาโลไม่อาจวางใจได้ “เปาโล ฉันอยากดื่ม” จู่ๆครูสก็หยุดเดินเขายังไม่ออกจากร้าน
“จะดีเหรอครับ เดี๋ยวคุณเดม่อนก็กลับแล้วนะครับ” ครูสเม้มปากแน่น ใช่ๆ เขาดื่มไม่ได้ เดม่อนคือเหตุผลของเขาตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่เขาไม่พึ่งยา ไม่พึ่งเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ ไม่พึ่งเซ็กส์จากผู้หญิงอื่น สติของเขาเพื่อลูก ลูกเท่านั้น...
“จริงสินะ!” ครูสเดินต่อมุ่งหน้าออกจากร้านไปยังรถของเขาที่จอดอยู่
“เชิญครับนาย” เปาโลย้ำบอกเมื่อเขาเปิดประตูให้ครูสแล้ว เขาก็ยังไม่ยอมเข้าไปในรถ
“เปาโล ฉันยังเชื่อใจนายได้อยู่ใช่มั้ย” เปาโลยิ้มออกมา
“แน่นอนครับ ผมยังเหมือนเดิม ครูสคุณคือเจ้านายของผมเหมือนเดิมครับ” ครูสพยักหน้าเบาๆและเดินเข้าไปในรถ เปาโลประจำตำแหน่งหลังพวงมาลัย “เจ้านายไม่มีงานต่อ แวะไปรอรับคุณเดม่อนดีมั้ยครับ”
“เอาสิ” ภายใน
