“คะ คุณจะคุยกับมาดามเผิงเรื่องแต่งงานตอนไหนคะ” เธอคิดว่าประโยคนี้จะมีพลังทำลายล้างจนทำให้เขากามตายด้านเฉียบพลัน และลุกจากเตียงเธอไปด้วยความโกรธ... เลยตัดสินใจพูดมันออกไป
หากแต่ มันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เขาเพียงแค่ชะงักนิดเดียวก็จะแย้มยิ้มที่ดูร้ายกาจ แล้วก็จูบหน้าผากเธอ
“จริงๆ ผมอยากต่ออีกสักหน่อย แต่ถ้าเรื่องแต่งงานมันค้างคาใจคุณนัก ผมก็จะจัดการให้ก่อนให้ได้เลยทูนหัว” เขาบอก...
หมอสาวนอนนิ่งตะลึงกับคำตอบ เขาเลื่อนตัวคร่อมเธอ แล้วขยับไปทางหัวเตียงพลางกระซิบบอกเธอ...
“ให้ผมโทรหามาดามเผิงให้ล่วงหน้าไปคุยกับพ่อของคุณกับแม่เลี้ยงคุณที่เมืองไทยเลยดีไหม ผมจะได้ต่อสายภายในหาท่านเลย”
เขาถามพลางเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ ที่หัวเตียง
ชลนทีเอ๋ออยู่สามวินาที ถึงได้คิดได้ทัน เธอคว้ามือเขาเองไว้
“ดะ เดี๋ยวก่อนก็ได้ค่ะ ตอนนี้พ่อฉันคงพักผ่อนอยู่ เดี๋ยวฉันจะเป็นคนบอกท่านเรื่องของเราเอง แต่หลังจากนี้ไป
