ห้องตรวจว่างเปล่าหลังจากคนไข้ที่นัดไว้คนสุดท้ายทำการตรวจเสร็จแล้วเรียบร้อย แต่งานวันนี้ของชลนทียังไม่ได้หมดไปเสียทีเดียวเพราะว่าแผนกโอพีดีแจ้งเข้ามาว่ายังมีคนไข้อีกเคสที่มีอาการน่าสงสัยอยากให้เธอเข้าไปดูผลตรวจด้วยกันเพื่อวินิจฉัยโรค และวางแผนการรักษาต่อไป แต่ตอนนี้ยังว่าเพราะแพทย์โอพีดีท่านนั้นส่งคนไข้ไปตรวจหลอดเลือดดำด้วยเครื่องอัลตราซาวน์อยู่
“หมอน้ำคะ” เสียงเรียกของผู้ช่วยหน้าห้องทำให้เธอเงยหน้าไป เห็นพนักงานของแผนกเธอสองสามคนยืนทำหน้าตากล้าๆ กลัวๆ อยู่ตรงหน้าเธอ
“มีอะไรเหรอคะ ทำไมทำหน้าอย่างนั้นกัน พูดได้ ไม่ต้องกลัวหมอนะ” เธอบอกยิ้มๆ เธอไม่ได้ดุเลย ดูเหมือนทุกคนก็พอรู้แล้ว บางครั้งทำงานผิดส่งมาเธอก็ไม่เคยวีน และอารมณ์เย็น พูดดีหาทางแก้ไขร่วมกัน คิดว่าพวกเขาคือเพื่อนร่วมงานไม่ใช่ลูกน้อง จนสนิทใจกัน แต่ทำไมวันนี้ทำไมทุกคนดูไม่กล้าพูด
มีคนหนึ่งเป็นหัวโจกทำท่าหายใจเข้าลึกๆ แล้วแยกออกมา
