ชลนทีอยากจะกรี๊ดและลุกขึ้นบอกทุกคนว่าเธอไม่ได้อยากให้ออกมาเป็นแบบนี้ แต่เชื่อเถิดว่าทำอย่างนั้น มารดาเลี้ยงเธอกับ ศลินคงเป็นลม บิดาของเธออาจจะความดันขึ้นจนเส้นเลือดในสมองแตกอีกรอบ ส่วนมาดามเผิงอาจจะโรคหัวใจกำเริบ...
“น้ำไม่รู้ว่าจะบอกทุกคนอย่างไรน่ะค่ะ” เธอก้มหน้า ซ่อนประโยคว่า ไม่รู้จะบอกทุกคนอย่างไรว่าไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้เลย
“ฉันเข้าใจจ้ะ หนูเลยให้ป๋อเสียนมาพูดแทนใช่ไหม” มาดามเผิงมองเธอยิ้มๆ “ตอนที่แง่งอนกันอยู่ ฉันก็เสียดายอยากให้หนูน้ำเป็นสะใภ้อีกคน พอวันนี้ป๋อเสียนเข้ามาบอก ฉันดีใจมากเลย”
“แล้ววางแผนอย่างไรกันบ้าง พ่อคิดว่าลูกสาวจะกลับมาอยู่บ้านด้วยแล้วแท้ๆ จะออกเรือนมาอยู่ไกลบ้านอีกคนแล้วหรือ” แม้จะพูดเหมือนตัดพ้อ แต่ว่าผู้เป็นบิดากลับยิ้มเพราะยินดีที่ลูกสาวคนโตมีวี่แววว่าจะออกเรือน ยิ่งทำงานเป็นหมอแทบไม่ค่อยเจอใครก็ยิ่งห่วง หากมีใครสักคนที่รักและจริงใจเข้าทางผู้ใหญ่และเหมาะสมก
