สองแขนของเธอเลื่อนมากอดเขาไว้แน่น คิดไปคิดมาบางทีเธอก็ไม่ควรเสียเวลาไปกับความโกรธในเมื่อชีวิตก็ไม่ได้ยืนยาวเป็นร้อยล้านปีขนาดนั้น
“ต่อไปก็สวมแหวนหมั้นด้วยนะ ผมไม่อยากให้ใครมาหลงรักคุณอีก”
ชลนทีแอบกลอกตา ยังไม่ทันไร จอมมารร้ายก็เริ่มเผด็จการกับเธออีกแล้ว ชีวิตนี้คงหนีไม่พ้นต้องทำใจยอมรับให้ได้เองสินะ
“รู้ไหมว่าแหวน กับจี้และก็กำไล ผมทำเอง”
“หืม... ทำเองหรือคะ” เธอเลิกคิ้ว
“ผมเลือกแบบให้มาดามเผิงช่วยเลือก พอดีแอบถามพ่อคุณว่าคุณชอบอะไร พ่อบอกว่าคุณชอบเพชรสีชมพู ผมเลยไปเรียนทำมา ตั้งแต่หัดแกะแวกซ์ตามแบบจนฝังเพชรเลย”
“เพิ่งหัดทำหรือคะ แต่ก็สวยดี ฉันชอบนะคะ มันดูมากไปหน่อย ยังคุยกับมาดามเผิงอยู่ว่าหาทางคืนมันให้คุณยังไงดี เงินก้อนที่โอนมาให้อีก”
“ไม่รับคืนนะ ผมทำด้วยใจขนาดนั้นคุณคืนผมคงเสียใจมาก จริงๆ ตั้งใจว่าจะให้เป็นของขวัญแต่งงาน แต่คุณทิ้งผมไปซะงั้น”
“ต่อไปก็เลิกบังคับอีกนะคะ จะทำอ
