โรงพยาบาลบีเจซี กรุงเทพมหานคร
ชลนทีเดินนวดต้นคอตัวเองออกมาจากห้องผ่าตัดหลังจากเสร็จเคสหฤโหดที่เข้ามาในช่วงเวรทำงานของเธอพอดี สิ่งแรกที่เธอเห็นทั้งเวรคือคนร่างสูงที่มักจะยืนรออยู่หน้าของผ่าตัด มันเป็นอย่างนี้มากว่าหนึ่งอาทิตย์แล้วที่ชานป๋อเสียนตามมาเฝ้าดูเธอหลังจากที่เธอถูกลักพาตัวจากจ้าวจื่อหรง...
“ผมห่วงความปลอดภัยของคุณ จนกว่าผมจะแน่ใจว่าไม่มีใครอยากทำร้ายคุณอีก ผมถึงจะยอมกลับไปทำงาน”
นี่คือคำตอบของเขาในยามที่เธอบอกให้เขากลับไปทำงาน หากว่างก็วีดีโอคอลหากันแทนที่จะมานั่งเฝ้าเธอให้คนทั้งโรงพยาบาลทำงานเกร็งกันไปหมดแล้ว ส่วนเธอก็โดนล้อ โดนพูดถึงมากกว่าเดิม เป็นจุดสนใจมากกว่าเดิมตามระเบียบ
“คุณควรกลับฮ่องกงได้แล้วนะคะเนี่ย” เธอบอกเมื่อเห็นหน้าเขา
“ทำไมชอบไล่ผมจัง” เขาแกล้งพึมพำ
“ไม่ได้ไล่นะคะ ก็กลัวเสียงานทางฝั่งนั้น จ้าวจื่อหรงก็ถูกจับดำเนินคดีแล้ว ไม่เห็นต้องห่วงอะไร” เธอทรุดลงนั่งข้า
