สองวันต่อมา… ตอนเช้ามืดของวันใหม่ ขณะที่ดวงอาทิตย์ยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า ที่สวนกุหลาบหลังเรือนใหญ่ ป้าช้อยแอบมาดักรอพบจำปาอยู่นานสองนาน เมื่อรู้จากปากของคนงานฟาร์มว่าหล่อนมักจะมาเดินออกกำลังกายที่สวนกุหลาบหลังบ้านอยู่เป็นประจำ
“สวัสดีค่ะคุณนาย…”
ร่างของสตรีสูงวัยที่ยืนหลบอยู่เบื้องหลังต้นไม้ใหญ่ ปรากฏกายขึ้นตรงหน้า ยืนขวางอยู่ระหว่างทางเดินเล็กๆ ของสวนกุหลาบ
“ปะ…”
จำปายกมือขึ้นปิดปาก ด้วยความตกใจทำให้หล่อนเกือบจะโพล่งออกไปอยู่แล้วเชียว แต่แล้วก็ระงับคำพูดเอาไว้ได้ทันท่วงที เมื่อฉุกคิดขึ้นได้ว่าไม่ควรแสดงตัวว่าเคยรู้จักกับป้าช้อยมาก่อน
“ตกใจหรือคะคุณนาย… มองกันราวกับเป็นคนแปลกหน้า” ป้าช้อยกล่าวไม่อ้อม
“เปล่า… มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่า?”
จำปาพยายามรวบรวมสติ มองหน้าสตรีวัยกลางคนที่ยืนขวางอยู่ตรงหน้าด้วยสายตาห่างเหิน
“วาสนาดีนี่… ใครจะคิดว่าอีจำปาที่เคยเร่ขายของเก่ามานักต่อนัก วันนี้
