เขาตอบกลับมาตรงๆ เพราะตอนนั้นมันคงหงุดหงิดจริงๆ เพราะเขาคิดถึงหล่อนจนนอนไม่หลับ แม้เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรกก็ตาม
“อะไรของนาย ‘จิตหงุดเงี๊ยว’…”
หล่อนตามไม่ทันความทะลึ่งลามกของเขา
“ก็ลองผวนดูสิสาวน้อย”
“จิต-หงุด-เงี๊ยว… เจี๊ยว-หงุด-หงิด… ว้าย”
หญิงสาวนึกโกรธตัวเองที่เผลอผวนคำออกมาเสียงดัง ได้ยินไปถึงปลายสาย เสียงชายหนุ่มหัวเราะคิกคักด้วยความชอบใจที่หล่อนหลงกลเขา
“นอกจากจะเป็นโรคจิตแล้วยังลามกอีกต่างหาก แต่ฉันไม่ถือสานายหรอกนะ ว่างๆ ก็ไปหาหมอซะบ้าง แล้วขอร้องว่าอย่าโทรมาอีก ถ้ามีเวลาจะทำบุญกรวดน้ำไปให้…ชิ๊ ไปผุดไปเกิดซะไป๊”
“เดี๋ยวสิคุณ…”
เขาพยายามรั้งหล่อนเอาไว้ แต่ช้าไป หญิงสาวชิงตัดสายพร้อมกับปิดเครื่องหนีไปเฉยๆ
“ใจร้ายใจดำ…สักวันจะปล้ำเอาทำเมียเสียให้เข็ด”
เขาตัดพ้อไปทางโทรศัพท์ ทั้งที่รู้ว่าหล่อนตัดสายไปแล้ว
พิมพิราหารู้ไม่ว่าหล่อนเพิ่งปล่อยให้ชายหนุ่มคนหนึ่งนอนแผ่หราอยู่บ
