ชายหนุ่มคนเดิมเปิดประตูเข้ามาหาวาดฝัน
"ข่าวไอ้เบสนิ ฉันลืมเล่าเลยว่ามันมีเมียเยอะมากแค่ไหนจากการทำธุรกิจ บางคนพ่อก็ส่งมาให้ บางคนก็เพื่อสานสัมพันธ์ทางธุรกิจ จะว่าไปก็น่าอิจฉามันเหมือนกันนะ" ชายร่างใหญ่พูดพลางหัวเราะอย่างเย้ยหยัน
“ฉันคิดถึงเเม่กับพ่อช่วยถ่ายรูปมาให้หน่อยได้ไหมว่าพวกเขาสบายดีหรือเปล่า”
“นึกว่าเป็นใบ้ซะอีกนะวาดฝัน อยู่ที่นี่เดือนกว่าๆ ไม่พูดกับฉันหรือใครสักคำ!”
“ฉันขอเท่านี้แหละ” เธอพูดเสียงสั่นด้วยแววตาหม่นหมอง
“พ่อแม่เธอสบายดี บ้านที่ติดหนี้ฉันไถ่ถอนให้แล้วโดยบอกว่าเป็นการทำบุญ”
“พ่อจะได้ไม่ต้องทำงานเหนื่อยๆ อีกแล้วสินะ” วาดฝันพึมพำราวกับคนเสียสติ
ชีวิตเเม้จะเหมือนตกนรก แต่เธอก็ก้มหน้ารับชะตากรรมที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทุกคืนจะต้องสนองตัณหาของเขาเพื่อการผลิตทายาท ทุกวันของวาดฝันเหมือนตกอยู่ในขุมนรกทั้งเป็น
บ้านใหญ่ที่พักของเบส
"นีน่าเธอใช้เงินเดือนละห้าล้านเลยเหรอ" เบส
