EP.1 เลือดล้างตีน
1329 คำ
ตุบ! เพล้ง!
เสียงข้าวของร่วงกระจัดกระจายดังสนั่น ทั้งสองฝ่ายยกพวกตีรันฟันแทงกันอย่างไม่มีใครยอมใครร่วมร้อยกว่าคน
ชาวบ้านได้แต่ทนหลบเลี่ยงอย่างหวาดผวา เพราะเหตุการณ์นองเลือดเหล่านี้ตำรวจไม่กล้าปราบปราม เนื่องจากทั้งคู่เป็นเเก๊งใหญ่ที่มีอิทธิพลคับฟ้าจนไม่มีใครกล้าแตะต้อง
ผัวะ!
ชายหนุ่มเหวี่ยงหมัดซัดชายวัยกลางคนตรงหน้าเต็มกำลังจนอีกฝ่ายหน้าหัน
"อัก อึก อย่า ทะ...ทำอะไรผมเลย ฮือ" ชายวัยกลางคนรีบพนมมือก้มกราบขณะที่เลือดเริ่มไหลนองหยดย้อยเต็มใบหน้า
"ไม่จ่ายค่าคุ้มครองพ่อกูแต่กลับตั้งพรรคพวกมารงมารบกัน แต่ก็อย่างว่า กระจอกฉิบ!" ชายหนุ่มในวัย 20 เอ่ยออกมาอย่างเย็นชา
“อ๊าย ฮือ!?” สาวน้อยวัยเพียง 18 ปีร้องไห้โฮเพราะถูกกระชากผมจากทางด้านหลัง เธอถูกลากเข้ามาหาทั้งคู่ บนใบหน้ามีรอยตบจนเลือดกลบปาก
"อย่าทำลูกสาวผมเลย ฮือออ ผมขอล่ะ ฆ่าผมแทนเถอะ" ชายวัยกลางคนขอร้องอ้อนวอนขณะคลานเข่าเข้าไปก้มกราบเท้าของชายหนุ่มอย่างน่าเวทนา
"ฉันไม่ใช่คนที่ตัดสินใจเรื่องนี้ อืม..พ่อฉันสั่งว่าไงนะ" ชายหนุ่มหันไปมองกลุ่มคนที่ยืนรออยู่ด้านหลัง
ฆ่าทิ้งให้หมด!?
เสียงตะโกนดังตอบกลับมา ชายหนุ่มพยักหน้าก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างโหดร้าย
"ก็ตามนั้นแหละ" เขาทิ้งบุหรี่ที่คาบเอาไว้ลงพื้น ก่อนจะสะบัดขาที่ถูกมืออีกฝ่ายเกาะกุมเอาไว้อยู่ออกแล้วส่งสัญญาณมือ
ปัง! ปัง!
กระสุนปืนยิงเจาะกลางกระโหลกพ่อลูกตรงหน้าจนเลือดกระเซ็นเลอะเต็มรองเท้าหนังเงาของผู้ออกคำสั่ง
"เต็มตีนเลยนะ...รายที่ 10 ในเดือนนี้เเล้วสิ รอบนี้ตาย 2 พ่อลูก ดีที่ภรรยาตายไปก่อนหน้านี้เเล้ว"
ชายหนุ่มเปิดสมุดแล้วจดโน้ตที่เขาพกติดตัวเอาไว้อยู่เสมออย่างเฉยเมย ราวกับความตายของคนตรงหน้าเป็นแค่เรื่องธรรมดา
หลังจากจดเสร็จก็บิดขี้เกียจก่อนจะหันกลับไปขึ้นรถหรูที่จอดรออยู่ใกล้ๆ ทันที
บนรถ
"อีกไม่กี่วันจะเปิดเทอมเเล้ว แกเตรียมตัวหรือยังเบส" เสียงเพื่อนคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้น
“ก็เหมือนเดิมไม่เห็นมีอะไรน่าตื่นเต้นสักนิด” ชายหนุ่มก้มดูรองเท้าเงาที่เปื้อนเลือดอยู่จางๆ ก่อนจะเอ่ยตอบ
“น่าตื่นเต้นสิจะได้รุมซ้อมพวกนอกคอก ไม่ต้องมาเหนื่อยสู้รบกับพวกไม่จ่ายค่าคุ้มครองอย่างงี้”
“ฉันเกิดมาเพื่อทำสิ่งนี้นี่ มันหลีกหนีไม่ได้”
“เคร่งเครียดมากไประวังจะเเก่เร็วนะ ถึงปกติจะเเก่กว่าวัยอยู่แล้วก็เหอะ” เพื่อนอีกคนเอ่ยท้วงก่อนที่เพื่อนทั้งกลุ่มจะพากันหัวเราะชอบใจ
“ระวังปากหน่อย! พวกบ้านี่” เบสสบถด่าอย่างไม่จริงจังนัก
ความเย็นชาโหดร้ายของเขามีมากเสียยิ่งกว่าอุณหภูมิติดลบที่ขั้วโลกเหนือ เพราะบรรยากาศที่เบสคุ้นเคยตั้งแต่เกิดมา มีเพียงกลิ่นคาวเลือดและดินปืนที่ลอยคละคลุ้งอยู่ในอากาศเท่านั้น
บ้านพ่อของมาเฟีย
"แกจะกลับเกาะไปเรียนเเล้วใช่ไหม เปิดเทอมเเล้วนิ" เสียงคมเข้มของผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งบนเก้าอี้สูงเอ่ยถามเสียงเรียบ
“ครับ ผมกำลังจะกลับไปเรียนขึ้นปี 2 พอดี” เบสพยักหน้าพร้อมกับตอบกลับ
“ตั้งใจเรียนแล้วกัน พยายามอย่าฆ่าใครถ้าไม่จำเป็น” พ่อพูดก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
ชายหนุ่มชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะเอ่ยถามสีหน้าเรียบนิ่ง
“มีคำว่าจำเป็นหรือไม่จำเป็นด้วยเหรอครับ...”
หลังจากได้ยินแบบนั้น ชายวัยกลางคนก็แสยะยิ้มออกมาอย่างชอบใจ
“ฮ่าๆ ฉันภูมิใจในตัวเเกที่สุด! ความเเข็งแกร่งของแกมันมากกว่าพี่ชายแกหลายสิบเท่า”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ต้องไปแล้ว” ชายหนุ่มโค้งคำนับก่อนจะเดินถอยออกไป
เวลา 19.00น
บนรถหรู
หลังจากขับออกมาไม่นาน รถหรูที่เบสนั่งอยู่ก็หยุดชะงักอย่างแรง
"เกิดอะไรขึ้น" เบสย่นคิ้วขณะเอ่ยถามคนขับรถ
“พอดีมีหมาตัดหน้ารถครับนายน้อย”
ปี๊บ!
คนขับพยายามบีบเเตรไล่สุนัขตรงหน้ารัวๆ
ทันใดนั้นเองก็มีสาวน้อยแปลกหน้าพุ่งพรวดเข้ามาใกล้ๆ รถที่เบสนั่งอยู่
"มานี่เร็วๆ เดี๋ยวรถก็ชนเอาหรอกเจ้าหมาหลง" เสียงใสๆ ดังอยู่หน้ารถ ขณะที่เจ้าตัวถือไก่เต็มมือพยายามล่อหมาจากอีกฝั่งให้วิ่งมากิน
หลังจากหลบเลี่ยงหมาตรงหน้าได้ คนขับก็รีบออกรถขับผ่านไปทันที
"โง่หรือเปล่าถือไก่ล่อหมาอีกฝั่งถนน เดี๋ยวหมาก็โดนรถชนตายพอดี" เบสพึมพำออกมาอย่างอดไม่ได้ ขณะหันหลังกลับไปมองอีกฝ่ายผ่านกระจกมืดสีดำเลือนราง
บ้านวาดฝัน 20.00น.
"ทำไมกลับมาเอาป่านนี้ มันดึกเกินไปเเล้วนะ" แม่เอ่ยถามปนดุด้วยความเป็นห่วง
“ไปเอาไก่ให้หมามาเเม่ มันน่าสงสารมากเลย ต้องนอนกลางดินกินกลางทราย หนูเลยซื้อไก่มาแล้วเเบ่งๆ กันไป” วาดฝันตอบเสียงใส
“ระวังตัวหน่อยก็ดี ได้ยินว่าที่นี่ไม่ค่อยปลอดภัยเพราะมีพวกมาเฟียอยู่ด้วย” แม่ถอนหายใจก่อนจะพูดย้ำเตือน
“มาเฟียก็คนเราก็คน จะไปกลัวทำไม!” วาดฝันพูดอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ถูกแต่พวกเขาทั้งรวยและมีอำนาจ ถ้าเลี่ยงได้ให้เลี่ยงนะเข้าใจไหม” แม่ส่ายหน้า พยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ
“ตกลงค่ะแม่” วาดฝันรับคำอย่างไม่ได้คิดอะไรมากนัก
เธอส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นแม่ก่อนจะนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะเดียวกันสองคน ส่วนพ่อของเธอเป็นคนขับรถส่งของ นานๆ จะกลับบ้านมาทีเพราะต้องเดินทางออกต่างจังหวัดไปทั่ว
ห้องนอนวาดฝัน
ล๊า ลั๊น ล๊า~
"อ้วนไปหรือเปล่าเนี่ยใส่กางเกงติดพุงซะงั้น ฮ่าๆ" วาดฝันหมุนตัวหน้ากระจกไปมา เห็นว่าใกล้จะเปิดเทอมแล้วเธอเลยมาลองใส่ชุดใหม่เสียหน่อย
“ตั้งแต่เด็กๆ ไม่ค่อยมีคนเล่นด้วยเลย มาที่นี่จะมีเพื่อนไหมนะ...” วาดฝันครุ่นคิดด้วยความคาดหวัง ก่อนจะล้มตัวลงนอนจนเตียงเด้งเบาๆ
"หืม อือ ล๊า~" เธอปิดเปลือกตาลงขณะคลอเพลงเบาๆ เพียงไม่นานก็คล้อยหลับไป
บ้านเบส
บ้านของเขาเป็นบ้านสองชั้นมีสระว่ายน้ำราคาแพง เขาชอบความเรียบง่ายเลยสร้างแบบที่ไม่ใหญ่โตมากนัก แต่ของทุกอย่างนั้นทันสมัยและมีคุณภาพ ราคาจึงค่อนข้างแพงพอสมควร
ห้องนอนเบส
ติก ติก เสียงไลน์กลุ่มดัง
ทู : พรุ่งนี้สมุนฝั่ง A บอกว่าจะเคลียร์กับผู้รุกล้ำที่อยู่
เจ : ไอ้ห่านั่นเอาเรื่องนะ ฮ่าๆ
พี : ใจถึงก็จริงแต่ใจร้อนไปหน่อย แต่มันก็คุมได้ดีเราไม่ต้องเหนื่อย
เบส : คอยดูมันไปละกัน
สมุนคือพรรคพวกที่ถูกคัดกรองว่าใจถึงเเละซื่อสัตย์เปรียบเสมือนหมารับใช้
มหาวิทยาลัยที่นี่จะเเบ่งออกเป็นสามโซน มีโซน A-B-C ทั้งสามโซนจะมีผู้คุมอยู่ อีกทั้งยังมีห้องดำเอาไว้ลงโทษโดยเฉพาะ
สมุนของพวกเขามีกันอยู่ 3 คนเป็นหลัก เป็นพวกเด็กปี 1 ที่ถูกคัดกรองเอาไว้อย่างดีแล้ว แน่นอนว่ามีกลุ่มผู้หญิงเอาไว้คุมเหล่าสตรีในมหาวิทยาลัยเช่นกัน โดยที่มีชื่อเเก๊งว่า เชอรี่
และอย่างสุดท้ายที่ควรรู้ก็คือทุกอย่างของที่นี่มีเบสเป็นผู้คุมหลัก
- ผู้เขียน
