EP.2 เพื่อนใหม่
1225 คำ
บ้านวาดฝัน
"เร็วๆ เดี๋ยวไปเรียนสายนะ" เเม่ตะโกนเร่งวาดฝันที่เพิ่งเปิดประตูห้องออกมา สาวน้อยจึงรีบวิ่งหน้าตั้งลงมาทันที
"นอนก็ไม่ดึกแต่ตื่นสายซะได้สงสัยไม่คุ้นที่ หนูไปก่อนนะเเม่" วาดฝันจุ๊บแก้มแม่เชิงออดอ้อน ก่อนจะรีบสะพายเป้แล้วปั่นจักรยานออกไปเรียนอย่างเร่งรีบ
มหาวิทยาลัย A เวลาแปดโมงครึ่ง
"ว้ายย ชนี! กล้ามาแย่งที่จอดฉันได้ไง" เสียงทุ้มใหญ่แต่ปลายแหลมตวาดขึ้น เมื่อวาดฝันเพิ่งจะเข้ามาจอดจักรยานไว้ตรงที่จอด
“อะไรเหรอ?” สาวน้อยมองไปทางต้นเสียงอย่างงุนงง ที่จอดตรงนี้มันก็ที่สาธารณะไม่ใช่เหรอ หรือเธอเข้าใจอะไรผิด
“ฉันจอดตรงนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่งเเล้วนะ แกกล้าดียังไง!”
“แต่นี่มันปีสองแล้วนะ อีกอย่างฉันก็เพิ่งย้ายมาเรียนที่นี่ด้วย ไม่รู้หรอกว่าตรงนี้มันที่ประจำใครหรือเปล่า” วาดฝันโต้กลับอย่างไม่ยอม
“อ๋อ…หึ! เด็กใหม่” อีกฝ่ายเบ้ปากอย่างมีจริต แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็มีกลุ่มผู้หญิงท่าทางร้ายกาจเดินมาทิ้งกระป๋องลงตรงหน้าคนที่กำลังมีเรื่องกับวาดฝัน
"อีอ้วนเอาไปทิ้งดิ!" เสียงผู้หญิงในกลุ่มนั้นพูดขึ้นก่อนจะจิกตามองราวกับหาเรื่อง
“ค่ะ เดี๋ยวไปทิ้งให้นะคะ” คนที่มีเรื่องกับวาดฝันรีบก้มหน้าก้มตาหลบสายตา กลุ่มผู้หญิงเห็นแบบนั้นก็เดินออกไปอย่างหมดความสนใจ
“หาอะไรอยู่เหรอ?” วาดฝันที่ตามเรื่องไม่ทันก็ถามอีกฝ่ายที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอย่างสงสัย
“หาไรล่ะ เปล่าสักหน่อย!”
“ก็เห็นก้มหน้าก้มตา”
“ไปห้องปกครองแล้วเธอจะได้คำอธิบายเกี่ยวกับเรื่องวิทลัยเทคนิคเถื่อนๆ นี่”
ผู้ชายที่อ้วนสมบูรณ์แต่ทาปากแดงพูดอย่างจริงจัง แม้ร่างกายจะใหญ่โตแต่มีความเป็นผู้หญิงจริตเต็มร้อย
ห้องปกครองนักเรียนใหม่
"เข้าใจเเล้วใช่ไหมว่าเธอควรอยู่ตรงไหนยังไง ถ้าตายขึ้นมาโรงเรียนไม่รับผิดชอบใดๆ นะคะ" ครูใหญ่พูดย้ำกับวาดฝันอีกรอบ
“ค่ะ”
เรื่องราวของที่นี่จะถูกเปิดเผยให้ทุกคนที่เข้ามาเรียนว่าห้ามไปยุ่งกับพวกผู้มีอิทธพลเพราะพวกเขามีอำนาจมากกว่า ผอ.ซะอีก โดยที่โรงเรียนจะทำการอธิบายเขตหวงห้ามต่างๆ ให้อย่างชัดเจน
"นี่วิทลัยเด็กช่างหรือคุกแดนประหารกันแน่ น่าขนลุกจัง" วาดฝันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นเรียนของตัวเอง
ปีสองสถาปัตย์
หลังจากวาดฝันเปิดประตูเข้ามาก็มีเสียงโห่ร้องของเหล่านักเรียนชายเต็มห้องเรียนโดยที่อาจารย์ไม่กล้าพูดห้ามอะไร
“วิ๊ดด วิ๊วว สาวว่ะๆ”
"เชิญจ๊ะ มาเเนะนำตัวกับเพื่อนๆ นะ" อาจาร์ยประจำชั้นหันไปบอกวาดฝันอย่างนุ่มนวล
วาดฝันพยักหน้ารับก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชั้นเรียนกลางห้อง
"สวัสดีค่ะฉันชื่อวาดฝัน อายุสิบเก้าปี ฝากตัวด้วยนะคะ" วาดฝันแนะนำขณะกวาดตามองไปรอบห้องจนชะงักสายตาที่มุมหลังสุด
"อึก เจ้าถิ่นมาเฟียเรียนห้องเดียวกับเราหรอเนี่ย" วาดฝันก้มหน้าหลบตาแล้วพึมพำเบาๆ เธอจำใบหน้าของอีกฝ่ายที่ ผอ. แนะนำได้ว่าอย่าไปยุ่งถ้าไม่จำเป็น
“วาดฝัน วาดฝัน!”
"อะ คะ!" วาดฝันสะดุ้งเฮือก
“เชิญนั่งด้านหลังตรงนั้นได้เลย เกรดเฉลี่ยเธอดีมากๆ เรียนเก่งจังนะ” อาจารย์พูดพร้อมกับส่งยิ้มให้วาดฝัน
สาวน้อยเดินไปตรงที่นั่งที่อาจารย์จัดให้ แต่ยังไม่ทันจะนั่งลงก็ถูกชายหนุ่มถีบเข้าตรงด้านหลังของเก้าอี้จนเลื่อนออกไป
"นะ...นายถีบเก้าอี้ทำไม" วาดฝันหันหลังไปถามชายที่นั่งอยู่อย่างลืมตัว
“ถอยไปนั่งไกลๆ” เบสตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์
“เเล้วจะถอยยังไงก็ข้างหน้าก็มีคนนั่งอยู่” เธอเถียงกลับเพราะความโมโห ตอนนี้ลืมไปหมดแล้วว่า ผอ. เตือนไว้ว่าอะไรบ้าง
ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำทำเพลง เขากระโดดถีบเก้าอี้วาดฝันอย่างแรงจนมันปลิวไปไกลลิบ
"ว้ายย!"
“หึ!” เบสจิ๊ปากอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินออกไปจากห้องเรียน
"เฮือก อะไรวะเนี่ย" สาวน้อยเอามือจับหัวใจที่กำลังเต้นแรงเพราะความหวาดกลัว
"อีชะนีเราอยู่ห้องเดียวกันด้วยอะ" ชายทุ้มใหญ่คนเดิมที่วาดฝันเจอตอนจอดจักรยานเข้ามาทัก
“เรียกชื่อเถอะฉันชื่อวาดฝัน นาย เอ๊ย! เธอล่ะ”
อีกฝ่ายสะบัดผมจนปลิวไสวก่อนจะแนะนำตัว "ชื่อจินสวยและน่ารักมาก" จินพูดพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น
“จินตราเหรอ...”
“แตงโมแตงโมแตงโม ถุ๊ย! ไม่ใช่ย่ะ ชื่อจินเฉยๆ”
“รู้แล้วยินดีที่ได้รู้จักนะ ฮ่าๆ”
“ปกติเบสไม่เคยคุยหรือยุ่งกับใครเลย เมื่อกี้ที่ถีบเก้าอี้เธอนึกว่าเธอจะถูกลากไปเชือดซะแล้ว! ในห้องดำถ้าไม่ตายก็สลบ” จินเข้ามากระซิบบอกใกล้ๆ ราวกับกลัวคนอื่นได้ยินว่าพูดถึงเบสอยู่
“เหรอ...น่ากลัวจังแหะ!” วาดฝันเริ่มขนลุกขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน แม้เธอจะเป็นคนใจสู้แต่ก็ไม่ได้อยากตายตอนนี้หรอกนะ
พักเที่ยง 12.00น.
"นั่นเเหละฝั่งมีแอร์หรูหราจะเป็นพวกนั้น ผู้หญิงยี่สิบกว่าคนบวกกับผู้ชายร้อยกว่าคน แต่ละคนจะคุมคนละโซนคนละตึก แต่ทั้งหมดก็ล้วนแต่ต้องผ่านเบสทั้งนั้น" เสียงจินเม้ามอยกระซิบกระซาบกับวาดฝัน
“พวกนั้นน่ากลัวจริงๆ นะ” วาดฝันตอบกลับพร้อมกับจ้องไปทางอีกฝั่งก่อนจะหยุดที่หน้าเบสอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ตึก ตึก อีกฝ่ายเดินมาหาวาดฝันอย่างไว
"มองหน้าทำไม!" เบสเดินมาหยุดตรงหน้าวาดฝันพร้อมกับถามเสียงแข็ง โดยที่เพื่อนๆ ของเขายืนปะกบรอบทั้งสามคน
“...” วาดฝันนิ่งเงียบไปอย่างไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี
“ฉันถามว่ามองหน้าทำไม!”
บรรยากาศในโรงอาหารแปรเปลี่ยนเป็นเงียบงันทันที ทุกสายตาต่างจับจ้องว่าเธอจะถูกลากไปห้องเชือดไหม
"กะ...ไก่นี่อร่อยนะ นายลองกินไหม!" วาดฝันยืนขึ้นตรงเเม้ขาจะสั่นแต่เธอก็ยื่นไก่ที่เเม่ทำให้ตรงหน้าเบสพร้อมยิ้มแห้งอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“อย่ากวนตีน!” เบสปัดไก่ทิ้งจนกระแทกกับจานข้าว ก่อนที่เขาจะเดินกลับไปที่เดิม
“เฮือกก เฮ้อ” วาดฝันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก "ดุชิบหายอะไรวะ" วาดฝันนั่งลงช้าๆ ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
“รอบสองเเล้วนะ” จินพูดขึ้นมาลอยๆ
“รอบสองอะไร...”
“ที่เบสมาคุยด้วยเเล้วเธอไม่โดนเชือด”
“ไม่รู้จะมีชีวิตอยู่จนเรียนจบไหมหนอ! เฮ้อ”
วาดฝันกัดปากด้วยความหงุดหงิดและหวั่นใจ เธอกินข้าวต่อไม่ลงได้แต่นั่งมองจานข้าวอยู่แบบนั้น
"นี่เเค่วันเเรกเองนะ" เธอพึมพำออกมาอย่างหมดอาลัยตายอยาก
- ผู้เขียน
