EP.4 ห้องดำ เชือด
1179 คำ
"ยังไม่เคยถูกชายใดล่วงล้ำเลยสินะ เม็ดเล็กๆ ยังสีเเดงฉ่ำอยู่เลยนิ...เริ่มสนุกขึ้นเเล้วสิ" เบสเเสยะยิ้มก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วจ้องมองเธอที่น้ำตาไหลอาบแก้ม
ตอนนี้เลือดเริ่มหยดไหลลงจากมุมปากเรื่อยๆ
"ฮืออ ฮึก ฮืออ" วาดฝันหลับตาร้องไห้เสียงสั่น มีดที่คมจนเงาวาวก็เริ่มบาดตรงมุมปากของเธอลึกขึ้นเรื่อยๆ
"ดูเหมือนเธอจะเริ่มกลัวฉันเเล้วสิ ที่จริงเธอควรจะกลัวตั้งแต่เหยียบมาเรียนที่นี่แล้ว" เบสกระซิบข้างหูพูดเสียงเน้นอย่างเย็นชา
"อะไรกัน....เธอกล้าสบตาฉันด้วยเหรอ" เบสถามอย่างแปลกใจเล็กๆ
มือของวาดฝันถูกรวบตึงไว้เหนือหัวด้วยมือเดียวของเบส เธอค่อยๆ ลืมตาจ้องมองไปที่เขาแม้น้ำตาจะไหลออกมาไม่หยุดจนแววตาพร่ามัวไปด้วยความกลัว แต่เธอก็ยังไม่ยอมเเพ้
ชายหนุ่มที่เห็นแบบนั้นก็กระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะหยิบมีดออกจากปากของวาดฝัน
"วันนี้สนุกพอแล้ว ออกไปซะ!" เบสเดินไปเก็บมีดใส่กระบอกที่ตั้งไว้ก่อนจะเอ่ยปากสั่งช้าๆ
เธอรีบหยิบกางเกงในที่ขาดพร้อมกับจัดแจงเสื้อผ้าอย่างไม่ทันจะเสร็จดีแต่ก็วิ่งออกไปแบบนั้นอย่างรวดเร็ว
"น่าสนใจดีจริงๆ" เบสพึมพำก่อนเดินไปลูบคมมีดที่ตั้งไว้หลายอัน
บ้านวาดฝัน เวลาหกโมงเย็น
ห้องนอน
"เราขอย้ายโรงเรียนก็ได้มั้ง หรือยอมไม่เรียนต่อแต่คงไม่ได้จะบอกแม่ยังไงดี" วาดฝันครุ่นคิดอย่างกังวล เธอไม่อยากเรียนที่นี่อีกแล้ว แต่ก็ไม่รู้จะบอกแม่ยังไงดี สุดท้ายก็เดินลงมาชั้นล่างก่อน
โต๊ะกินข้าว
"อยู่นี่ดีมากได้เงินเพิ่มตั้งสามพัน เราคิดถูกที่ย้ายมาแต่พี่ต้องไปส่งของบ่อยๆ นะไม่ได้อยู่บ้านเลย" พ่อพูดขึ้นขณะกินข้าวร่วมกันในครอบครัว
“อ้าว... มาสิวาดฝันมัวทำอะไรอยู่ พ่อเพิ่งมานะ มากินข้าวกัน” แม่หันไปเรียกวาดฝันที่ยืนมองอยู่
“สวัสดีค่ะพ่อ คิดถึงจัง” วาดฝันพูดพร้อมกับยิ้มเเห้ง
“มุมปากไปโดนอะไรมา?” พ่อขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นบาดแผลตรงมุมปากของวาดฝัน
“โดนฟุตบอลอัดใส่หน้าค่ะ”
“ซุ่มซ่ามดีนะเรา ฮ่าๆ” พ่อหัวเราะออกมาอย่างโล่งใจ เพราะนึกว่าเธอถูกกลั่นแกล้งที่โรงเรียนเสียอีก
ครอบครัวที่อบอุ่นแต่ฐานะยากจน พวกเขาต้องเก็บเงินเพื่อไถ่ถอนบ้านที่ติดหนี้จำนองไว้ที่ธนาคารตอนพ่อป่วยหนัก วาดฝันเป็นความหวังของบ้าน เธอสอบชิงทุนเรียนมาตลอดเพราะเหตุผลนี้เธอเลยต้องโกหกเพราะกลัวพ่อแม่ไม่สบายใจ
เช้าต่อมา เวลาแปดโมงเช้า วิทลัยเทคนิค A
"นังชะนีปากเธอเป็นไรตรงมุมๆ อะ" จินเอ่ยทักอย่างสงสัย
“หกล้มหน้าฟาดขอบประตูอะ” วาดฝันตอบเลี่ยงๆ
“เหมือนอะไรบาดปากมากกว่านะ” กอฟเอ่ยทักหลังจากจ้องมุมปากของวาดฝัน
“ช่างเหอะ! ไปเรียนกัน” วาดฝันรีบลุกขึ้นพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องทันที
“ไอ้กอฟไปส่งกูเอารายงานก่อน” จินหันไปทางกอฟทันที
“ไม่ไปเอาเองล่ะ ขี้เกียจเดินข้ามตึก”
“อยากอยู่กลุ่มนี้ไหมฮะ?” จินถามเสียงเเหลม
“เออๆ ไปก็ไป” กอฟส่ายหัวแต่ก็ยอมเดินข้ามไปอีกตึก
"งั้นเรากลับห้องเรียนเลยดีกว่า" วาดฝันเก็บสมุดปากกาใส่กระเป๋าเป้พร้อมสะพายแล้วเดินขึ้นตึกไป
วิทลัยแห่งนี้แต่ละคณะจะมีทางเข้าห้องทางเดียว เป็นทางด้านหน้าฝั่งซ้ายจะมีบรรลังก์อยู่คล้ายเวทีซึ่งเป็นที่อยู่ของพวกมาเฟียเเละสมุนเมื่อเดินผ่านทุกคนต่างเกร็งกันหมด
เสียงชกต่อยตีดังสนั่น
"ยะ...อย่าทำผม" เสียงที่แหบแทบไม่มีเสียงพูดพร้อมกับเลือดที่ไหลอาบหน้า
“ต่อต้านฉัน...คิดตั้งตัวเป็นกบฎเหรอ หึ!” เบสสบถอย่างเย็นชา
หน้าตาที่เละเทะจนดูไม่ได้ของชายคนหนึ่ง ดวงตาทั้งสองข้างของเขาแทบจะพับปิดสนิทเพราะแตกร้าว เบสใช้เพียงมือเปล่าจัดการเเต่เลือดไหลนองพื้นอย่างสยดสยองจนชายคนนั้นหมดสติลง เขารีบง้างมือเพื่อปล่อยหมัดสุดท้ายเพราะกะจะเอาถึงตาย
ขณะที่เบสกระชากคอเสื้อพร้อมกับง้างหมัดวาดฝันก็ตระโกนขัดเขาเอาไว้ก่อน
"หยุดนะ!" วาดฝันกำลังจะเดินผ่านเข้าตึกเเต่สัญชาตญาณกลับสั่งให้ส่งเสียงท้วงห้ามเอาไว้ก่อน
ลูกสมุนต่างเดินมาล้อมรอบวาดฝันไว้ทันที
"ไม่เคยเจอหน้าสงสัยเด็กใหม่ กล้าดียังไงฮะ ฮะ ฮะ!" สมุนที่ขึ้นชื่อของโซน A เดินมาใช้ไม้เเหลมที่ถือในมือจิ้มตรงหน้าอกของวาดฝัน
เธอถอยหลังหลบออกอย่างหวาดกลัว
"อย่ามายุ่งนะ อึก" มือน้อยๆ คอยปัดป้องเมื่อถูกลวนลามจากอีกฝ่าย ก่อนที่วาดฝันจะตบหน้าอีกฝ่ายเมื่อเขายังตามมาลวนลามไม่หยุด
"มึงกล้าตบกูเหรอ!" สมุนโซน A ร้องออกมาอย่างโมโห เขาง้างมือเตรียมจะตบหน้าวาดฝันสวนคืนแต่ก็ถูกใครบางคนรั้งมือไว้
"ออกไปกันได้เเล้วเก็บกวาดที่นี่ซะ!" เบสไม่ลงหมัดสุดท้ายเเต่กลับเดินตรงมาคว้ามือสมุนของตัวเองไว้ ก่อนที่เขาจะออกคำสั่งให้แยกย้ายกันไป
หลังจากทุกคนแยกย้ายเขาก็เดินมาปะชิดตัววาดฝัน
"ไม่ใช่เรื่องของเธอทีหลังอย่าเสือก!" เสียงทุ้มต่ำแกมขู่อย่างเยือกเย็น เขาจ้องไปในดวงตาวาดฝันอย่างจริงจัง
“เร็วๆ สิพาไปห้องพยาบาล” เสียงอาจารย์ตะโกนบอกชุลมุลวุ่นวายจนอาจารย์และนักศึกษาที่ยืนดูอยู่รีบเข้ามาช่วยชายที่นอนแน่นิ่งจมกองเลือดไว้ทันที
"บ้าเอ๊ย! วาดฝันทำไมปากไวแบบนี้" วาดฝันพูดพร้อมกับตบปากตัวเองเบาๆ เธอคิดว่าไม่น่าปกป้องใครเลยเพราะเหมือนจะกลายเป็นจุดสนใจเข้าเองซะแล้ว
พักเที่ยง 12.30น.
"ว้ายยย ปะ...ปล่อยนะ" วาดฝันร้องสะดุ้งเมื่อตัวเธอถูกผ้าคุมหัวและลากออกไป
"อึก ที่นี่ที่ไหนพาฉันมาทำไม" วาดฝันถามเสียงสั่นเมื่อตอนนี้ถูกเปิดผ้าคุมหัวออกเเต่ห้องกลับมืดมิดสนิทเเทบจะมองไม่เห็นทาง ก่อนที่ตัวเธอจะถูกเหวี่ยงไปนอนกับพื้นปูนอย่างแรง
"ห้องดำยินดีตอนรับนะ หึหึ" เสียงผู้หญิงที่ฟังเเล้วน่าขนลุกกำลังหัวเราะในลำคอเบาๆ
“หะ…ห้องดำเหรอ!” วาดฝันอึ้ง เพราะห้องดำคือห้องเชือดของเเก๊งมาเฟีย ผู้ที่ถูกลากมาห้องนี้จะออกไปแค่สองสภาพคือสลบไม่ก็ตาย
- ผู้เขียน
