“โอ๊ยยยยย” รินรู้สึกเจ็บเล็กน้อยตรงหน้าผาก
เธอจึงลืมตาขึ้นมา เธอเห็นเขาใช้นิ้วดีดตรงหน้าผากเธอเบา ๆ จนเธอทำหน้าเหวอไปสักพัก ก่อนจะมองเขาด้วยแววตาไม่พอใจ เธอนึกว่าเขาจะจุ๊บลงตรงหน้าผากของเธอ มันอาจช่วยให้เธอหายเคืองเรื่องที่เขาใช้ไดร์เป่าผมได้ช่ำชองลงบ้าง ทว่าเขากลับใช้นิ้วดีดหน้าผากเธอแทน แววตาของเธอเริ่มมืดครึ้มไปหมดแล้ว
“พ่อจะออกไปแล้ว” เวย์นำผ้าเช็ดตัวมาใส่ไว้เหมือนเดิม ก่อนจะก้าวเท้าออกจากห้องเธอไป มือของเขากำลังจะเอื้อมไปเปิดประตู เขาจึงคิดขึ้นได้ว่า เธออาจไม่พอใจที่เขาเป่าผมให้เธอได้ไม่ดี เขาจึงหันหน้ากลับมา
“พ่อต้องขอโทษด้วย ที่เป่าผมให้ลูกได้ไม่ดี แต่พ่อจะไปฝึกเป่าผมกับแม่มาใหม่” เวย์พูดพร้อมกับก้าวเท้าออกจากห้อง เขากำลังจะใช้มือปิดประตูห้องให้เธอ
เมื่อรินได้ยินเขาพูดดังนั้น จากใบหน้าเธอที่มืดครึ้ม ทว่าตอนนี้มันกลับมืดครึ้มยิ่งกว่าเดิมอีก เธอเห็นเขากำลังจะปิดประตูห้อง เธอจึงรีบ
