ตอนนี้บนโต๊ะกินข้าวเริ่มมีบรรยากาศแปลก ๆ แม้จะมีอาหารที่น่ากินวางอยู่บนโต๊ะ ทว่าทั้งสามคนกลับยังไม่มีใครตักอาหารขึ้นมาทาน
ตอนนี้เวย์รู้สึกว่าบรรยากาศมันเริ่มแปลก ๆ เขาเห็นสองแม่ลูกจ้องมองกัน ราวกับกำลังต่อสู้กันทางสายตา เขาเริ่มรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยก่อนจะเริ่มหาเรื่องคุย
“วันนี้อาหารน่าทานจัง ผมทำมันสุดฝีมือเลยนะ” เมื่อไม่มีใครชมอาหารที่เขาทำ เขาก็เอ่ยปากชมตัวเองขึ้นมาทันที
เงียบ…ไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด
“วันนี้อากาศเริ่มหนาวแล้วสิ” เขาพูดทั้งที่ไม่ดูเลยว่าช่วงนี้เป็นหน้าร้อน
เงียบ…
“ทั้งสองคนแต่งตัวดูดีจัง”
เมื่อเขาพูดไปกลับไม่มีใครพูดตอบกลับมา เขารู้สึกอายเล็กน้อย เหมือนพูดอยู่คนเดียว เขาไม่รู้จะต้องพูดยังไงให้สองแม่ลูกเลิกจ้องตากัน เขาก็เลยพูดเอ่ยชมทั้งสองคนขึ้นมา โดยที่ไม่ดูเลยว่าเสื้อผ้าที่พวกเธอสวม มันก็เป็นแค่ชุดธรรมดา ๆ
เมื่อได้ยินเวย์พูดดังนั้น สองแม่ลูกก็หันหน้ามาจ้องม
