เย็นวันหนึ่งในวันธรรมดา บ้านหลังเล็กที่อบอุ่น แสงแดดยามเย็นส่องผ่านผ้าม่านสีครีมเข้ามาในห้องนั่งเล่น
บนโซฟานุ่ม ๆ ทอฝันนอนเอนหลังอยู่บนหมอนข้าง มือวางบนหน้าท้องที่เริ่มนูนชัดขึ้น พายุอ่านหนังสืออยู่ไม่ไกล ส่วนอคินนั่งอยู่ที่พื้น วาดรูปบ้านกับน้องในฝันของเขา
อคินหันมามองผู้เป็นแม่ทันทีเมื่อได้ยินเสียงครางเบา ๆ
“มี้! หม่ามี้เป็นอะไร! ปวดท้องเหรอครับ!?”
ทอฝันยิ้มพลางวางมือไว้บนท้อง
“ไม่ใช่หรอกจ้ะลูก…แต่ว่า…เมื่อกี้น้องดิ้นน่ะ”
อคินทำตาโต ตื่นเต้นมาก
“ดิ้นเหรอ!? น้องดิ้นแล้วเหรอครับ!? จริงเหรอมี้!? แบบเตะดึ๋ง ๆ เหรอ!?”
ทอฝันหัวเราะเบา ๆ
“ใช่จ้ะ เหมือนมีปลาตัวเล็ก ๆ กระดุกกระดิกอยู่ข้างในเลย อยากลองฟังดูไหม?”
อคินรีบลุกมานั่งข้างแม่ทันที ยกหูแนบลงที่ท้องแม่อย่างตื่นเต้นสุด ๆ
“น้องงง~ ได้ยินพี่ไหม~ พี่อคินอยู่นี่แล้วนะ~”
อคินเงียบไปสักพัก…
จากนั้นเบิกตากว้างและเงยหน้าขึ้นอย่างดีใจสุ
