เช้าวันเสาร์ที่อากาศสดใส
ทอฝันจูงมืออคินเข้ามาในโรงพยาบาลเอกชนขนาดกลางที่อบอุ่น สะอาด มีบรรยากาศเป็นกันเอง เด็กชายวัยห้าขวบเดินอย่างกระฉับกระเฉง ถือขวดน้ำเปล่าสีสันสดใสในมือราวกับถือของสำคัญ
พยาบาลยิ้มแย้มเมื่อเห็นสองแม่ลูกเดินเข้ามา
“สวัสดีค่ะคุณทอฝัน วันนี้มาตรวจอายุครรภ์สัปดาห์ที่ 8 ใช่ไหมคะ?”
ทอฝันพยักหน้ายิ้ม ๆ
“ค่ะ พอดีเจ้าตัวเล็กเขายืนกรานจะมาด้วย”
อคินยื่นหน้าเข้ามาอย่างกระตือรือร้น
“ครับ! ผมต้องมาเช็กว่าน้องโตดีไหม! ผมรดน้ำให้น้องทุกวันเลยนะครับ!”
พยาบาลหัวเราะเบา ๆ
“เป็นเกษตรกรน้อยคนเก่งเลยนะคะเนี่ย เดี๋ยวเชิญเข้าห้องตรวจเลยค่ะ คุณหมอเชนรออยู่แล้ว”
ในห้องตรวจ
หมอเชน ชายหนุ่มในชุดกาวน์สีขาว ผมเริ่มแซมเทาเล็กน้อยตรงไรผม แต่ยังคงดูดีมีเสน่ห์ในวัยสี่สิบต้น ๆ ท่าทางอบอุ่น สายตาใจดี เป็นพี่ชายของ “คุณย่าข้าวฟ่าง” ของน้องอคิน นั่งอยู่หลังโต๊ะตรวจ มองสองแม่ลูกด้วยรอยยิ้ม
หมอเ
