แดดยามเช้าทอดผ่านม่านบางเบาในห้องนั่งเล่นของบ้านเล็กตระกูลวรรธนะเดช พร้อมกับกลิ่นขนมปังปิ้งหอมกรุ่นโชยมาแตะจมูก และมีเสียงหัวเราะดังแผ่วเบาจากสนามหญ้าหน้าบ้าน
ทอฝันเดินออกมาจากครัว แล้วหิ้วถาดขนม
“เมื่อคืนนี่ยังซบอกแม่อยู่เลย…ตื่นมาก็วิ่งได้เหมือนติดเทอร์โบเลยนะคะ ลูกสาวแม่”
บนสนามหญ้า น้องถั่วน้อย ใส่ชุดหมีสีชมพูวิ่งจูงมือพี่ชายตัวโต อคิน ยิ้มแป้นวิ่งตามน้องจ้ำ ๆ ด้วยความระมัดระวัง หัวเราะคิกคักกันทั้งคู่
น้องถั่วน้อยหัวเราะเสียงใส
“พี่คิน~ จูง! วิ่งอีก!”
ส่วนอคินยิ้มแฉ่ง หันไปตะโกน
“มี้! น้องฟื้นแล้ว! วันนี้ถั่วน้อยอยากวิ่งรอบบ้านสิบรอบ!”
ไทนอนแผ่อยู่บนเสื่อพับกลางสนาม มีหมอนรองคอ พร้อมผ้าขนหนูวางบนขา
“โอ้ย…อาไทขอสิบรอบแบบนอนนิ่ง ๆ พอนะ…ใครก็ได้ช่วยนวดแขนที!”
ถั่วน้อยวิ่งกลับมาแล้วนั่งตัวยืดตรงปลายเท้าอาไท จากนั้นเลี้ยวมาที่แขนของไท จากนั้นใช้มือน้อย ๆ บีบที่แขนแกร่ง
“นวด!”
ไ
