ซ่า ซ่าา~
เสียงฝนพรำตกกระทบหลังคาเบา ๆ ในค่ำคืนวันศุกร์ ความเย็นของลมหนาวปลายฝนต้นหนาวแผ่ซ่านไปทั่วบ้าน…แต่ในห้องนอนใหญ่ของบ้านหลังเล็กของพายุภัค วรรธนะเดชกลับอบอวลไปด้วยความรัก ความห่วงใย และ…ความวุ่นวายตามสไตล์ครอบครัวตัวป่วน
ถั่วน้อย หรือ น้องพาฝัน นอนซุกอยู่ในอ้อมแขนของแม่ทอฝัน
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แก้มแดงจัดจากพิษไข้ ดวงตาแป๋วที่เคยสดใสกลับดูอ่อนแรง ซบอกแม่ไม่ยอมลุกเล่นเหมือนเคย
ทอฝันพูดเสียงเบา แต่เปี่ยมความห่วงใย
“วันนี้ลูกไม่วิ่งเลยเนอะ ถั่วน้อยตัวร้อนจี๋เลยลูก นอนพักก่อนนะคะ”
ขณะเดียวกันพายุเอาผ้าชุบน้ำหมาด ๆ มาเปลี่ยนให้ลูกสาว
“คืนนี้พ่อจะเฝ้าลูกเองนะ…ไม่ต้องห่วงเลยทอฝัน”
ตามด้วยไทเดินเข้ามาพร้อมตุ๊กตาเป็ดเหลืองยักษ์
“ผมด้วย! อาไทมาพร้อมเจ้าเป็ดนักรบ! ถั่วน้อยเห็นแล้วจะยิ้มแน่นอน!”
ทอฝันกลั้นหัวเราะ เกือบขำตัวโยนกับคำพูดของน้องชายตัวเอง
“ไท…นั่นมันเป็ดอาบน้ำของอคินตอนเด็
