เช้ามืด เวลา 05:00 น.
เสียงนกร้องแผ่วเบา กลิ่นลมทะเลลอยเข้ามาตามช่องหน้าต่างเล็ก ๆ ของห้องพัก
ทอฝันขยับตัวเบา ๆ เปลือกตาที่หนักอึ้งค่อย ๆ เปิดขึ้น…
เอ๊ะ…
ทำไมแขนเธอหนัก ๆ?
พอหันไปด้านข้าง ใบหน้าหล่อ ๆ ของใครบางคนก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า
แถมยังนอนแผ่หลับสบาย กอดเธอไว้เต็มวงแขนเหมือนตุ๊กตาหมี
“เฮ้ยยยยย!!!”
เสียงกรีดร้องเบา ๆ ดังขึ้น
ตามมาด้วยแรงถีบสุดพลังจากขาที่ยังไม่ตื่นเต็มตา
โคร้ม!
เสียงพายุร่วงจากเตียงกระแทกพื้นอย่างแรง ก่อนที่เขาจะสะดุ้งตื่นเต็มตา
“เฮ้ย ไอ้ทอฝัน! อะไรวะเนี่ย!!”
ทอฝันนั่งหอบ หูแดง หน้าแดง แถมยังตีหน้าขรึมกลบเกลื่อนความตกใจ
เธอเอาหมอนปาใส่เขาอย่างไม่ไว้หน้า
“ออกไปเลย! รีบ ๆ ออกไปจากห้องกู เดี๋ยวมีคนมาเห็น มันเช้าแล้ว!”
พายุลุกขึ้นยืนแบบยังงัวเงียอยู่หน่อย ๆ
แต่ก็ยกมือเกาหัวแกรก ๆ เหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราว
แถมยังพูดเสียงง่วง ๆ อย่างหน้าตาเฉย
“ใจเย็นดิ… กูหลับเ
