เช้าวันเสาร์ที่อากาศสดใส อคินตื่นขึ้นมาก่อนใครในบ้าน
เด็กชายรีบแปรงฟัน ล้างหน้า แล้ววิ่งตึงตังไปที่โต๊ะเขียนหนังสือมุมห้อง ที่ตอนนี้กลายเป็นบ้านหลังน้อยของ “ชานม” หนูแกสบี้แสนรักของบ้าน
“ตื่นหรือยังน้า~ ชานมมม~”
อคินร้องเรียกเสียงใส พร้อมเปิดฝากรงด้วยความเคยชิน…โดยไม่รู้ว่าฝาล็อกด้านหนึ่ง ยังไม่ได้ปิดสนิท!
หนูแกสบี้ตัวยาวกลมสีขาวน้ำตาล ขยับตัวนิด ๆ พลางกระพริบตาปริบ ๆ ด้วยความขี้เซา ก่อนจะเดินออกมารับแครรอตฝานบาง ๆ ที่อคินเตรียมไว้
“วันนี้อากาศดี เดี๋ยวพาไปเดินเล่นเนอะ…ขอไปเอากระเป๋าอุ้มก่อนนะ อย่าเพิ่งไปไหนล่ะ!”
แต่พออคินหันหลังกลับแค่ไม่ถึง สิบวินาที… เสียงประหลาดก็ดังขึ้นเบา ๆ
“กึ๊บ…กึ๊บ…ตึกตึกตึก…”
เขาหันกลับไปด้วยความรวดเร็ว และต้อง…
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!”
“ชานมหายยยยยย!!!”
เสียงร้องดังไปถึงชั้นล่างของบ้าน พายุที่กำลังชงกาแฟถึงกับสะดุ้ง ทำแก้วหลุดมือตกใส่โต๊ะ โชคดีไม่แตก
