เย็นวันศุกร์หลังเลิกเรียน อคินกลับมาถึงบ้านด้วยท่าทางตื่นเต้นสุดขีด วิ่งกระโดดเข้าประตูบ้าน พร้อมกล่องกระดาษเล็ก ๆ ในมือ แล้วตะโกนสุดเสียง
“ปะป๊า! หม่ามี้! ผมได้แล้ววววววววว!”
ทอฝันกับพายุที่กำลังนั่งดูถั่วน้อยเล่นบล็อกไม้ถึงกับสะดุ้ง หันมาพร้อมกัน
พายุเลิกคิ้ว “ได้อะไรของลูก?”
อคินรีบตอบ “สัตว์เลี้ยงตัวแรกของบ้านไงครับ! หนูแกสบี้! เพื่อนในห้องเอามาแจก! ผมขอเขาไว้ตัวหนึ่ง! ตัวผู้! สีขาวน้ำตาล น่ารักมาก ๆ เลย!”
ถั่วน้อยยกมือ พลางจะคว้ามาดู “หนูววววววววววววว~!!!”
เสียงร้องลากยาวอย่างตื่นเต้น ก่อนจะคลานมาตรงกล่อง
ทอฝันหน้าเหวอเล็กน้อย “อคิน… ลูกแน่ใจนะว่าเขาให้จริง ๆ? ไม่ใช่แอบเอามา?”
อคินรีบพยักหน้า แล้วอธิบาย “ให้จริงครับมี้! มีใบปลิว มีอาหาร เรียบร้อยเลย! ผมตั้งชื่อให้แล้วด้วย…ชื่อว่า ‘ชานม’!”
พายุหลุดหัวเราะ “ชื่อเหมาะกับบ้านเราจริง ๆ…”
ถั่วน้อยพูดซ้ำ ๆ “ชานนนนม~” พูดตามอคินแล้
