ทอฝันถูกลากมายังกระท่อมใกล้ ๆ พื้นที่นั้น พร้อมกับเสียงรองเท้าบูตย่ำบนพื้นดินชื้น ๆ ดังสวบ ๆ ข้างหู
คนตัวเล็กถูกชายสองคนลากแขนคนละข้าง เสื้อเธอเปรอะเปื้อนดินและเศษใบไม้จากการดิ้นรน
ปากถูกปิดด้วยผ้าเทปสีเทา ดวงตาเบิกโพลงด้วยความหวาดกลัวถึงขีดสุด
เมื่อเข้ามาถึงกระท่อมไม้หลังเล็กที่ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในป่า
แสงไฟโซลาร์เซลล์สีส้มสลัว ๆ ที่ติดอยู่มุมเพดานสาดลงมาทำให้เห็นทุกอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น
ในกระท่อม มีผู้ชายสวมโม่งสีดำอยู่รวมกันทั้งหมด ห้าคน แต่ละคนตัวใหญ่กำยำ สวมเสื้อผ้าแบบพรางตัวหรือสีดำล้วน
ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ…
พวกเขาเพียงแค่มองทอฝันด้วยสายตาเย็นชา ที่อยู่หลังช่องตาของโม่งสีดำ
“อื้อ! อื้อออ!” ทอฝันส่งเสียงประท้วงในลำคอ พยายามดิ้นขัดขืน แต่ไม่เป็นผล
มือเธอถูกมัดไพล่หลังด้วยเชือกไนล่อนแน่นหนา ก่อนถูกผลักให้ล้มลงนั่งบนพื้นไม้กระดานเก่า ๆ
ปึก!
กลิ่นอับของไม้ผุและกลิ่นสนิมจากกาน้ำบนเต
