"พี่หวังพรุ่งนี้หนูต้องไปเรียนมีกิจกรรมด้วยอาจจะกลับค่ำหน่อยนะคะ" อ้อนใจเดินมาหาหวังที่ตั้งหน้าตั้งตาซ่อมรถ
"มีคนฝากจดหมายมาให้อยู่บนโต๊ะ"
"ใครเหรอคะ.."
สาวน้อยเดินไปหยิบจดหมายก่อนจะเปิดอ่าน เธอวางมันไว้ที่เดิมก่อนจะพูดเสียงดัง
"หนูไม่ไปนะคะพี่หวังเพราะอาเมฆเป็นแค่ญาติห่างๆ เคยเจอกันไม่กี่ครั้งเอง"
"แต่เขาแต่งงานมีครอบครัวที่พร้อม"
"แล้วยังไง..ก็ที่นี่มันบ้านของหนู"
"เธอยืนกรานจะไม่ไปใช่ไหมถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นคนไปเอง"
"ไปไหนคะ"
"ไปจากที่นี่ไง"
หวังทิ้งอุปกรณ์ในมือคว้าเสื้อที่ถอดวางไว้ขึ้นมาพาดไหล่
ควั๊บ
"พี่หวังอย่าทิ้งหนูนะคะ~~ฮึก" แต่ยังไม่ทันจะพ้นประตูเมื่อเดินผ่านอ้อนใจ เธอก็รีบสวมกอดจากด้านหลังแล้วพูดเสียงสั่น "อย่าทิ้งหนูนะ"
"ฉันดูแลเธอได้ไม่ดีหรอกเงินที่มีใช่ว่าจะส่งเสียเธอเรียนจนจบด้วยซ้ำ"
"หนูสอบชิงทุนเอาก็ได้ค่ะ~~ฮื้อ"
"ทำไมเธอเข้าใจอะไรยากจังวะ!!"
มือเล็กถูกปัดท
