หลายวันผ่านไป
โรงพยาบาล
ห้องพิเศษ
แสงแดดรอดผ่านม่านกั้น ปลุกริบบิ้นตื่นจากนิทรา เธอหลับไปยาวนานมาก ก่อนที่จะสะลึมสะลือลุกขึ้นนั่ง สักพักผู้เป็นแม่กับพ่อก็รีบเข้ามาประคอง น้ำเสียงของแม่สั่นเครือ
"ริบบิ้นเป็นยังไงบ้างลูก"
"น..หนูอยู่ที่ไหนคะ"
"ตอนนี้ลูกปลอดภัยแล้วนะ ลูกอยู่โรงพยาบาล"
"คุณพ่อคุณแม่ปลอดภัยดีไหม ภาพจำสุดท้ายของหนูคือ..รถของเราประสบอุบัติเหตุ"
"เราทั้งคู่ปลอดภัยดี มีแต่ลูกนั่นแหละทำใจหายใจคว่ำ ตกไปในแม่น้ำพร้อมกับรถตั้งนาน แถมยังนอนแน่นิ่งตั้งหลายวัน"
ครั้งนี้ทำให้ผู้เป็นพ่อรู้สึกเสียใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาดุด่าลูกสาวอย่างไม่ไยดี แต่เมื่อเผชิญความตาย ทำให้รู้ตัวว่าควรจะอ่อนโยนและเข้าใจริบบิ้นมากกว่านี้ พ่อแม่จึงตั้งใจเอาไว้ว่าจะเริ่มต้นทำหน้าที่ครอบครัวที่สมบูรณ์แบบให้กับเธอ
เมื่อคุณหมอมาตรวจเช็กร่างกาย ตอนนี้ริบบิ้นมีสภาวะแค่เพียงอ่อนล้า นอกนั้นปกติดีทุกอย่าง หลังจากพ่อแ
