หลังจากทักทาย ทั้งคู่ทำได้เพียงพยักหน้าตอบสนองซึ่งกันและกัน
เมื่อหัวหน้าใหญ่ออกไป ลูกน้องคนหนึ่งก็รีบพูดกับกันต์ซึ่งกำลังเก็บข้าวของในลิ้นชัก
"ลูกพี่ครับ ตู้บริจาคที่ลูกพี่ให้ไปสร้าง ตอนนี้ชาวบ้านเอาของมารวมกัน ทำให้คนจรจัดที่เดินผ่านไปมามีข้าวกินแล้วนะครับ" เสียงตื่นเต้นเอ่ยพูด
"ดีแล้ว คอยจับตาดูด้วยนะ ถ้ามีพวกเด็กเวรมาขโมยของไปขาย หรือทำอะไรผิด ก็จับมันมาปรับทัศนคติซะ พวกห่านี่ชอบทำตัวเป็นมารสังคม"
"ใครจะกล้ามาหือกับหน่วยเราครับ มีลูกพี่กันต์ทั้งหล่อทั้งเก่ง แถมยังดุอีกด้วย ฮ่าๆ"
"ทำหน้าที่ตัวเองให้ดีอย่าให้บกพร่อง"
แววตาพร้อมทั้งใบหน้าของเขา แม้จะผ่านมาหลายปี แต่ความหล่อเหลาก็ไม่ได้ลดลงเลยสักนิดเดียว ริบบิ้นนั่งอยู่ตรงเก้าอี้เธอแน่นิ่งจับเอกสารไว้แน่นจนมือเหงื่อเปียกชุ่ม สักพักลูกน้องอีกคนก็พูดขึ้นมา
"แล้ววันนี้อีสามันไม่ทำมาหาลูกพี่หรือไง" สา สาวสวยรุ่นน้องซึ่งมีแม่ขายข้าวราดแกง
