หลังจากป้าแม่บ้านกลับออกไปทำหน้าที่ ริบบิ้นก็เปิดผ้าห่มออกในทันที ปรากฏว่าเขานอนราบมุดหน้าจอลงหว่างขามือก็เริ่มซุกซนหยอกล้อกับกลีบอูม สองเข่าถูกยกให้ชันตั้งฉาก ริบบิ้นขยับตัวยากเนื่องจากเธออยู่ในอาการบาดเจ็บ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อยให้โอกาสหลุดลอย เขาไม่อาจห้ามปรามความรู้สึกตัวเองที่กระหาย
"พี่กันต์ ไม่ได้นะคะเดี๋ยวมีใครได้ยิน" ริบบิ้นท้วง "คุณป้าแม่บ้านก็กลับมาแล้วด้วย"
"เธอก็อย่าส่งเสียงดังสิ"
"ไม่ไหวหรอกค่ะ อือออ~"
"รู้ว่าของฉันมันใหญ่แต่ก็ช่วยเก็บอาการหน่อย หึ"
"พี่กันต์คนบ้า ปล่อยหนูนะคะ"
"ที่เธอไปกินเหล้าเมาจนบาดเจ็บ สาเหตุก็เป็นเพราะฉันอีกเหมือนเดิมใช่ไหม..ก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ ปกติฉันไม่ได้เป็นคนยอมใครง่ายๆ นะ"
ริบบิ้นชะงักทันทีเมื่อเขาพูดปลอบประโลมใจ เธอไม่อาจต้านทานความรู้สึกหวั่นไหว จนกระทั่งรู้ตัวอีกทีชุดนอนได้สั้นก็ถูกถกขึ้นมาคาไว้เนินอกอิ่ม เอวบางคอดถูกจมูกโด่งถูไถเพื่อดม
