"จอยแค่ล้อเล่นทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น" น้ำเสียงปนหัวเราะพูดพลางลุกขึ้นจากที่นั่ง
"ผ้าเช็ดตัวแขวนอยู่ที่ตู้"
"ยังคงทำอะไรเหมือนเดิมซ้ำๆ ไม่เปลี่ยนเลยนะ"
"อะไรที่มันดีอยู่แล้วก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนหรอก"
"นี่พูดประชดปะเนี่ย ฮ่าๆ"
"รีบไปเลยเดี๋ยวจะไม่สบาย"
กันต์เดินไปยังหลังบ้านเขาเก็บผ้าที่ตากเอาไว้ ส่วนจอยก็ถือวิสาสะหยิบเสื้อแขนสั้นมาสวมใส่ โดยที่อาบน้ำชำระร่างกายเสร็จสรรพ จากนั้นก็เปลี่ยนให้กันต์เข้าไปชำระล้างความเปียกเนื่องจากเขาตากฝนกลับมา
"หนาวๆ แบบนี้กินมาม่าอร่อยมากเลยนะ" จอยพูด "กันต์ไปไหนมาเหรอ"
"แวะไปธุระแถวนี้แหละ"
"คงไม่ได้เกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่ชื่อริบบิ้นนั่นใช่ไหม"
"ถามทำไม"
"ปกติกันต์ไม่ค่อยวุ่นวายหรือยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนไหน แต่ช่วงนี้มีแค่เด็กผู้หญิงคนนั้นที่เข้ามาวนเวียนจอยก็เลยลองถามดู ท่าทางเด็กคนนั้นจะซนด้วย"
"จะเรียกว่าซนก็คงไม่ได้เรียกว่าดื้อสุดๆ ดีกว่า
