"ฉันกับจอยเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ยังเด็ก การเลิกรากันไม่ได้แปลว่าจะต้องเลิกปรารถนาดีต่อกัน"
"บางครั้งมันก็สนิทกันเกินไป"
"อีกอย่างแม่ของจอยก็มีพระคุณต่อฉันมาก"
"หนูเข้าใจในเรื่องนั้นนะคะแต่ว่า.."
"ฉันเคยบอกแล้วไงว่าเธออย่าคิดเรื่องฉันให้มันมากนัก คิดไปก็ปวดหัวเสียเปล่า มันไม่มีอะไรทั้งนั้น"
อย่างน้อยคำพูดยืนยันก็ทำให้ริบบิ้นมั่นใจในระดับหนึ่ง คิดว่าเขาไม่น่าจะปิดบังโกหกเนื่องจากปกติก็เป็นผู้ชายตรงๆ แรงๆ ไม่อ้อมค้อมอยู่เป็นทุนเดิม ทั้งคู่ยังร่วมสังสรรค์ปาร์ตี้เฮฮา ริบบิ้นมีความสุขมากแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตาม พอรู้ตัวอีกทีเธอก็กระดกดื่มเหล้าจนหมดไปหลายแก้วเริ่มนั่งไม่นิ่งเอียงไปมา
"เดี๋ยวกูพาริบบิ้นกลับก่อน" กันต์บอกริว
"พากลับบ้านมึงอะเหรอ ฮ่าๆ"
"ไม่"
"อ๋อออ ไม่ใช่"
"ไม่ต้องเสือก!"
"จะไปแล้วยังแวะมาด่ากูอีก"
กันต์พยุงตัวเล็กพร้อมกับเลิกคิ้วให้เพื่อน เพราะร่างบอบบางผอมเพรียวจึ
