บทที่ 2
ไว้เจออีกครั้ง
"ฉันอยากรู้จักพี่หมิงจัง แกจัดการให้หน่อยสิ..เดซี่”
“เดี๋ยวนะ!! อีพาย..เมื่อกี้แกยังฟูมฟายเรื่องพี่เทนอยู่เลย แล้วนี่อะไรจัดการอะไรก๊อน”
“แกเป็นคนบอกเองว่าถ้าได้กินผู้ชายที่แซ่บกว่าพี่เทน จะทำให้ฉันลืมเขาไปตลอดชีวิต”
“อย่าบอกนะว่าแกชอบพี่หมิงอปป้าเข้าให้แล้ว”
“ยังไม่ได้ชอบแค่ถูกใจ แกจัดการให้หน่อยได้มั๊ยล่ะ เผื่อฉันชอบพี่หมิงขึ้นมาจะได้ลืมพี่เทนไง”
ปากอวบอิ่มฉีกยิ้มกว้างแววตาเป็นประกายระยับต่างจากตอนหัวค่ำโดยสิ้นเชิง อาจเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ทำให้กล้าพูดความต้องการออกมาอย่างไม่ปิดบัง
“เมื่อกี้ยังบอกว่ารักพี่เทนอยู่เลย”
“ก็ตอนนี้เจอคนถูกใจแล้ว ว่าไง?..จะจัดการให้มั้ย”
พะพายจ้องไปยังเดซี่ด้วยแววคาดคั้นแกมบังคับจนอีกคนต้องเบือนหน้าหนีแต่เพียงไม่นานก็หันกลับมายิ้มใส่ตาอย่างเจ้าเล่ห์
“แล้วฉันจะได้อะไร”
“เลี้ยงเหล้าเดือนหนึ่ง”
“No”
“งั้นเลี้ยงข้าวทุกเย็นเดือนหนึ่ง” พะพายทำตาปริบๆ ยิ้มหวานส่งให้เพื่อนที่กำลังเบะปากไม่พอใจข้อเสนอ
“No”
“งั้นเดี๋ยวให้เบอร์มอส เดือนคณะการบินมหาลัยฉัน”
“โอเคดีล จบ!” เดซี่ตอบรับทันทีเพราะเล็งเพื่อนคนนี้ของพะพายไว้นานแล้ว
“แหม..รีบเลยนะ” พูดจบมือบางก็กดหาเบอร์โทรส่งให้เดซี่ด้วยความรวดเร็ว
“เหล้ากับข้าวซื้อแดกเองได้ แต่เบอร์ผู้ชายหาซื้อเองไม่ได้มีโอกาสก็ต้องคว้าไว้ก่อน”
เดซี่รีบกดเข้าไปในไลน์ทันทีที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือน พอเห็นเบอร์โทรของคนที่ชอบก็ยิ้มพอใจ
“ฉันแค่จัดการให้แกได้เจอพี่หมิง แต่ไม่รับประกันว่าพี่เขาจะชอบแกหรือเปล่า เท่าที่รู้คู่ควงพี่เขามีแต่หน้าคมๆ แซ่บ ๆ ทั้งนั้น หน้ามัธยมนมมหาลัยแบบแกคงไม่ใช่ทาง”
“แล้วฉันไม่แซ่บตรงไหนเอาปากกามาวง” พะพายพูดขำๆ ก่อนลุกยืนหมุนตัวให้เพื่อนดู ยกมือดันหน้าอกทำท่าโชว์ความอึ๋มอย่างภาคภูมิใจ
“หึ..แกอ่ะทรงนางเอกเอวีญี่ปุ่นไม่ใช่แนวพี่หมิงหรอก อีกอย่างแต่งตัวแบบนี้ใครจะมองแถมยังใส่แว่นตาทรงป้า พูดไม่ดูสารรูปตัวเอง”
เดซี่มองคนที่ใส่เพียงกางเกงยีนพอดีตัวกับเสื้อยืดธรรมดาแล้วส่ายหน้าหนักใจที่ต้องทำให้ผู้ชายที่มีมาตรฐานผู้หญิงสูงอย่างต้าหมิงสนใจเพื่อนสนิท
พะพายเป็นผู้หญิงแนวน่ารักมากกว่าสวย ด้วยความเป็นลูกเสี้ยวญี่ปุ่นเธอจะมีรูปหน้าเรียวเล็ก ตากลมโต จมูกโด่งรั้นและปากรูปกระจับอวบอิ่มสีชมพู แต่เดซี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนถึงชอบแต่งตัวบ้านๆ แล้วยังใส่แว่นทั้งที่สายตาก็ปกติ
“เหอะน่า..ยังไงหน้าตาฉันก็น่ารักแถมนมใหญ่ มันต้องมีซักอย่างที่โดนใจพี่เขาบ้างล่ะ” เพราะเมาได้ที่จึงทำให้พะพายพูดอวดสรรพคุณของตัวเองอย่างมั่นใจ
“ทำไมแกไม่หัดแต่งตัวให้มันดึงดูดผู้ชายบ้างนังพาย เชื่อเถอะหุ่นเอวีอย่างแกใครเจอก็เหลียวหลังถ้าใส่ชุดที่ดูดีกว่านี้”
“ถ้าคนมันจะชอบใส่อะไรมันก็ชอบ”
“ย่ะ..งั้นเตรียมตัว ฉันเห็นพี่หมิงเดินไปห้องน้ำ”
“โอเคๆ” พะพายยกมือลูบผมแล้วขยับแว่นเพื่อจัดให้เข้าที่ จากนั้นก็สูดหายใจเข้าปอดเพื่อเรียกความมั่นใจเพราะเป็นครั้งแรกที่เข้าหาผู้ชายก่อน
“จะรอดไหมวะ..เพื่อนกู” เดซี่พึมพำเมื่อเห็นสภาพเพื่อนที่ดูเหมือนยังไม่พร้อมกับการหัดล่าเหยื่อครั้งแรก
สองเพื่อนซี้ต่างจ้องไปยังร่างสูงที่กำลังเดินตรงไปยังห้องน้ำตาเขม็ง แต่แล้วสายตาพะพายก็ปะทะเข้ากับคนคุ้นเคยที่พร่ำเพ้อหาเมื่อตอนหัวค่ำ เทนนั่งอยู่โต๊ะมุมหนึ่งของร้านอาจมองผ่านได้หากข้างกายไม่มีผู้หญิงทรงโตคลอเคลียอยู่ข้างกายของเขา เห็นแบบนี้ยิ่งทำให้พะพายมีน้ำโหขึ้นมาทันที
“ฉันไม่เอาแล้วพี่หมิง แกเห็นพี่เทนกับเด็กใหม่มั้ย..ไม่โอเคเลยอ่ะแก”
“นังพายแกหยุดเลยนะ เชื่อฉันอย่าไปแลกกับคนแบบนั้น” เดซี่มองตามแล้วพูดเตือนสติเพราะตอนนี้หน้าพะพายบ่งบอกว่าพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ
“แต่ฉันเจ็บใจ..ทำไมเขาถึงใจดำกับฉันขนาดนี้”
“มันผ่านมาแล้วจะเจ็บใจอะไรอีก ตอนนี้ต้องmove on เชื่อกระเทยซักครั้งเถอะนะ”
"ฉันก็พยายามเต็มที่แต่พอเห็นพวกเขาอยู่ด้วยกันมันก็เจ็บจี๊ด" หญิงสาวตาแดงเหมือนคนจะร้องไห้เมื่อนึกถึงเหตุผลที่ถูกบอกเลิก
"อย่ามาสำออยให้เห็น อึบไว้เลยนะ ถ้าน้ำตาไหลแม่จะตีให้ตาย"
เดซียกมือทำท่าจะฟาดพร้อมทำหน้าดุ เห็นแบบนั้นพะพายก็อดยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของเพื่อนสนิท
“อืม..ก็ได้ ไม่ร้องแล้วก็ได้งั้นก็มาดื่มต่อ” เธอยกแก้วชนแล้วยกดื่ม
“แล้วพี่หมิงเอาไงยังอยากรู้จักอยู่มั๊ยฉันจะจัดการให้”
“ไม่อ่ะ..หมดอารมณ์”
“อ้าวอี่นี่..เปลี่ยนใจง่ายแท้ล่ะมึง กระเทยงงไปซิ”
“ไว้คราวหน้า ถ้าเจออีกฉันไม่ปล่อยให้หลุดมือแน่”
พูดเรื่องต้าหมิงแต่สายตากลับจ้องอดีตคนรักด้วยความไม่พอใจแต่ก็ต้องอดทน อย่างที่เดซี่บอกถ้ามีเรื่องคงไม่ดีเพราะเลิกรากันมาเกือบเดือน ตอนนี้เธอก็แค่แฟนเก่าของเขาหากโวยวายคนที่เสียหายก็คงเป็นเธออยู่วันยังค่ำ
อีกด้าน
ต้าหมิงเดินหลบไปยังด้านหลังของคลับจุดบุหรี่สูบยืนทอดอารมณ์คิดเรื่องแพตตี้กับเตวินทร์ซ้ำไปซ้ำมา วันนี้เขาเสียพนันโทนี่หนึ่งแสนแต่ไม่ได้หงุดหงิดเท่ากับเรื่องที่เตวินทร์ยอมทิ้งแพตตี้มาหาผู้หญิงอีกคนทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน
“เฮ้อ..”
เสียงถอนหายใจออกมาหนัก ๆ เพราะทำได้แค่เป็นห่วงผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ห่างๆ ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเตวินทร์และก็ไม่คิดจะบอกเพราะกลัวมีปัญหาแต่แพตตี้ก็รับรู้มาตลอดว่าเขาคิดอย่างไรกับเธอ
Rrrr Rrrr
ชายหนุ่มทิ้งบุหรี่ใช้เท้าเหยียบชะงักมือเมื่อเห็นว่าใครโทรมา ยืนชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งแต่สุดท้ายก็กดรับสาย
“ว่าไงแพต”
[เตไปหาหมิงที่คลับหรือเปล่า]
น้ำเสียงคาดคั้นดังมาตามสายทำให้เขาลำบากใจที่จะตอบ
“ใช่..ไอ้เตแวะมาที่คลับ แพตมีอะไรกับมันหรือเปล่า”
[เปล่าค่ะแค่โทรมาเช็ก แค่นี้นะ..ขอบใจมาก]
ยังไม่ทันตอบกลับแพตตี้ก็วางสายไปเสียแล้ว ตาเรียวเล็กได้แต่มองหน้าจอดำสนิทด้วยความรู้สึกหลากหลาย เธอมักทำแบบนี้เสมอหากอยากรู้เรื่องเตวินทร์ และทุกครั้งเขามักตอบเลี่ยงเพื่อไม่ให้ทั้งคู่มีปัญหา แต่ดูเหมือนว่าคำตอบวันนี้คงทำให้เพื่อนกับคู่หมั้นสาวมีเรื่องคุยกันยาวอย่างแน่นอน