บทที่ 3 คลิปฉาว
1260 คำ
บทที่ 3
คลิปฉาว
1 สัปดาห์ต่อมา
-ห้องอาหารบ้านพะพาย-
“นี่มันอะไรกันพาย!!”
เสียงตวาดของคุณไพศาลดังลั่นเมื่อได้ดูคลิป หน้าแดงก่ำด้วยความโมโหเพราะบุคคลในคลิปก็คือพะพายลูกสาวคนเล็กของบ้าน
ในคลิปแสดงภาพผู้หญิงเปิดเผยใบหน้าชัดเจนก็คือพะพายที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนนอนอยู่บนโซฟาโดยมีผู้ชายสี่คนใส่หน้ากากแฟนซียืนล้อมรอบ จากนั้นก็มีเสียงเกริ่นนำว่ากำลังจะถ่ายหนังเอวีแนวรุมโทรมแล้วตัดจบและตัวอักษรตอนท้ายให้รอติดตามอีพีต่อไป
“เออ..คือ” พะพายก้มลงไม่กล้าสู้หน้า
“ตอบมา! แกไปอยู่ในคลิปนั้นได้ยังไง !!!”
“พ่อคะ..มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นนะคะ” น้ำตาไหลเมื่อคุณไพศาลตวาดเสียงดังร่างสั่นเทาอย่างทำอะไรไม่ถูก
“แกไปอยู่กับไอ้พวกเวรนี่ได้ยังไง บอกฉันมา”
“พายไปปาร์ตี้กับเพื่อนเมื่อเดือนก่อน แล้วก็เอ่อ..เมา แต่มันไม่มีอะไรนะคะ พี่เทนพาพายออกมาทัน ไม่ได้เป็นแบบที่ทุกคนคิด”
“หน้าโชว์หราขนาดนี้ แกจะทำให้ฉันอับอายไปถึงไหน!”
ยิ่งฟังคำอธิบายจากลูกสาวก็ยิ่งทำให้คนเป็นพ่อมีโทสะมากขึ้นเพราะคลิปถูกส่งต่อจนทั่วมหาลัย และพรุ่งนี้ต้องเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาของพะพายด้วยตัวเอง
“พายขอโทษ อึก ฮือ พายไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้”
หญิงสาวยกมือไหว้ตากลมโตเต็มไปด้วยน้ำตารู้สึกหวาดหวั่นกับสิ่งที่จะถูกลงโทษหลังจากนี้
ถึงเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้านแต่พะพายก็ไม่ได้เป็นที่รักของคนเป็นพ่ออย่างที่หลายคนเข้าใจ เพราะเธอเป็นเพียงลูกภรรยารองที่หายตัวไปหลายปีทราบเพียงคร่าว ๆ ว่าหนีตามผู้ชายตั้งแต่เธออายุห้าขวบ พะพายจึงเติบโตมาโดยการเลี้ยงดูจากแม่นมที่ชื่อประนอม
“แม่แกน่าจะเอาแกไปด้วยไม่น่าทิ้งไว้ที่นี่เลย ฉันเลี้ยงมาเป็นอย่างดีแต่สุดท้ายสันดานร่านของแม่แกมันก็แรงกว่าสมบัติผู้ดีที่ฉันพร่ำสอนอยู่ทุกวัน”
ถ้อยคำรุนแรงดังออกจากปากคุณไพศาลไม่ขาดสาย ถ้าทำอะไรผิดพ่อมักด่าด้วยการเปรียบเทียบกับแม่ ซึ่งมันสร้างบาดแผลในใจให้เธอมาตั้งแต่เด็ก
บางครั้งเพียงแค่สวมใส่ชุดเน้นสัดส่วนหรือแปลกตาพ่อก็มักดุด่าว่าแต่งตัวเป็นอีตัวเหมือนแม่ไม่มีผิด จึงป็นเหตุผลว่าทำไมพะพายถึงเลือกใส่เพียงเสื้อยืดกางเกงยีนเท่านั้น
“พายขอโทษ พายผิดไปแล้ว อึก ฮือ” ร่างบางสั่นเทิ้มอย่างน่าสงสารหากแต่คนเป็นพ่อแค่เหลือบตามองแล้วยิ้มหยันส่งมาให้
“พรุ่งนี้ฉันจะไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาของแก และจะจัดการไอ้พวกเวรนั่นก่อน หลังจากนั้นแกเตรียมตัวไว้เลยพะพาย!!”
พูดจบคุณไพศาลก็ลุกเดินออกไปปล่อยให้อีกคนนั่งร้องไห้อยู่เพียงลำพังด้วยความรู้สึกโดดเดี่ยว
พะพายร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเอาเป็นเอาตายเมื่อย้อนกลับไปนึกถึงเหตุการณ์วันนั้น เธอน่าจะเชื่อเดซี่ตั้งแต่แรกว่าอย่าไว้ใจเพื่อนของเทน แต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อคลิปถูกปล่อยและกลายเป็นไววัลในโซเชียล หลายเพจเอาไปลงเพื่อเรียกยอดไลค์ยอดคอมเม้นต์
เหตุเกิดจากเมื่อเดือนก่อนพะพายไปปาร์ตี้แฟนซีกับอดีตคนรัก ตั้งใจจะไม่ดื่มแต่เทนคะยั้นคะยอจนในที่สุดเธอดื่มจนเมาแต่ก็มีสติอยู่บ้าง
จำได้ว่าเทนพาเข้าไปในห้องแล้วเพื่อนของเขาก็เดินตามเข้ามาพูดจาโหวกเหวกเสียงดังและถ่ายอะไรสักอย่าง ซึ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นคลิปตอนเธอเมานอนอยู่บนโซฟา โชคดีที่ยังไม่มีใครทำอะไรเทนก็ตัดสินใจอุ้มเธอออกมา จากนั้นก็มาส่งที่บ้านและเงียบหายไปไม่ติดต่อเธอมาอีก
หนึ่งสัปดาห์ต่อมาเขาส่งข้อความมาบอกเลิกโดยให้เหตุผลว่ามีคนอื่นและเธอไม่ยอมมีอะไรด้วยทั้งที่คบมาหกเดือน ซึ่งเป็นเหตุผลที่ทำให้พะพายเสียใจมาถึงทุกวันนี้ หลังจากนั้นเวลาเจอกันที่มหาลัยเทนก็ทำเมินไม่คุยจนเพื่อนร่วมคลาสสงสัยแต่พะพายก็เลี่ยงตอบมาโดยตลอด
กระทั่งวันที่เทนเปิดตัวแฟนใหม่บนอินสตาร์แกรมซึ่งก็คือผู้หญิงที่เจอในคลับ ยอมรับว่าเจ็บปวดและอับอายอย่างมากแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จึงได้แต่ปล่อยเขาไปจากนั้นก็เมาหัวราน้ำทุกวัน
จนวันนี้คลิปได้ถูกเผยแพร่พะพายถึงได้ตาสว่าง เทนไม่เคยรักเธอเลยอย่างที่เดซี่บอกเพราะถ้าเขารักเหตุการณ์วันนั้นคงไม่เกิดขึ้น ทุกอย่างคงเป็นความตั้งใจของเทนแต่ดันเปลี่ยนใจจึงทำให้เธอรอดมาได้
Rrrr Rrrr
เสียงโทรศัพท์ดึงพะพายออกจากความคิด หันมองผ่านม่านน้ำตาเมื่อเห็นว่าเดซี่เธอจึงรีบรับสายในทันที
[ไหวมั๊ย? วัยรุ่น]
“เดซี่..ฮือ”
[หนักเลยใช่มั๊ย ]
"ฮึกฮือ.."
[พายแกพูดสิอย่าเอาแต่ร้องฉันใจไม่ดีนะเว้ย]
“ก็เดิมๆ พ่อไม่ฟังอะไรเลยฉันเสียใจที่ไม่เชื่อแกเรื่องเพื่อนพี่เทน ฮือ”
[ไม่ต้องร้องพอแล้ว มาบ้านฉันไหมเดี๋ยวเดินไปรับ]
“ไม่ดีกว่าเดี๋ยวพ่อรู้ ฉันจะถูกทำโทษ”
[งั้นก็พักผ่อนอย่าคิดมาก เชื่อเถอะยังไงพ่อแกก็จัดการเรื่องคลิปได้แล้วพรุ่งนี้ไม่ต้องทะลึ่งไปเรียนล่ะ พักก่อนซักสองสามวัน]
“ขอบใจแกมากนะ ก็มีแต่แกนี่แหละที่เชื่อฉัน”
[ฉันเป็นเพื่อนแกนะพาย โมโหมากตอนเห็นคลิปถ้าเป็นไปได้อยากจะต่อยพี่เทนให้หน้าแหก คิดแล้วเชียวว่ามันต้องมีอะไรและก็มีจริงๆ]
“อย่าโทษคนอื่น..ฉันผิดเองที่ไว้ใจมากเกินไป”
[เออๆ ยังไงก็อย่าคิดมากพักผ่อนด้วยเป็นห่วง ช่วงนี้ก็อย่าเล่นโซเชียล ไว้ให้พ่อแกจัดการเรื่องคลิปให้จบก่อนค่อยกลับมาเล่น]
“รู้แล้วๆ รักแกนะเดซี่ ไม่รู้ฉันจะหาเพื่อนดีๆ แบบแกได้จากที่ไหนอีก”
[ใช่ไง..เพื่อนที่ประเสริฐแบบนี้หาไม่ได้แล้วนะ]
“หมั่นไส้..แค่นี้แหละ รักนะ จุ๊บ” แม้จะมีน้ำตาแต่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มกับคำพูดของเพื่อน
[อืม เป็นห่วงแกนะพาย ไว้ค่อยคุยกัน]
หลังจากวางสายพะพายก็ค่อยๆลุกเดินตรงไปยังห้องนอนด้วยความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ ทุกครั้งที่ทำไม่ถูกใจหรือทำผิดเธอมักถูกทำโทษไม่ให้ออกจากบ้านหรือตัดเงินค่าขนม แต่ครั้งนี้เป็นเรื่องใหญ่พอควรจึงคาดเดาไม่ได้ว่าจะถูกทำโทษอย่างไรบ้าง
“อยากให้พี่พอลกลับมาเร็วๆจัง”
หญิงสาวพึมพำเมื่อนึกถึงพี่ชายคนโตที่รักและสนิทกับเธอมากที่สุด แต่ตอนนี้เขาไปดูงานต่างประเทศแทนคุณไพศาลกว่าจะกลับก็คงอีกหลายสัปดาห์ซึ่งนานขนาดนั้นเธอก็คงถูกลงโทษไปแล้วพอลก็คงช่วยอะไรไม่ได้
- ผู้เขียน
