บทที่ 5 ขอถอนคำพูด
1221 คำ
บทที่ 5
ขอถอนคำพูด
“พะ..พี่หมิง!!”
สิ้นเสียงพูดพะพายก็เงยหน้ารีบหันมองคนที่เป็นแขกด้วยความตกตะลึง ตากลมโตมีแววสั่นไหวหัวใจเต้นแรงราวกับว่ามีคนตีกลองอยู่ในนั้น มือที่ประสานอยู่หน้าตักบีบกันไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ
ไม่รู้จะตื่นเต้น ดีใจ หรือหวาดกลัวดี
“ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นล่ะ พี่น่าเกลียดมากเหรอครับ”
คำพูดแกมหยอกล้อดังออกมาก่อนที่ริมฝีปากได้รูปจะฉีกยิ้มกว้างทำให้ใบหน้าของเขาน่ามองยิ่งขึ้น พะพายเชื่อว่าหากในรถสว่างและมองเห็นได้ชัดกว่านี้เธอคงวูบไปแล้วกับรอยยิ้มพิฆาตของเขา
..โอ๊ย! เธอแพ้ผู้ชายแนวอปป้า..
“ปะ..เปล่าค่ะ พายดีใจที่ได้แขกหล่อเลยทำตัวไม่ค่อยถูก” พูดออกไปตามความรู้สึกที่แท้จริงโดยไม่ปิดบัง
..ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะเริ่มรักเธอแล้วหลังจากที่เกลียดมานานเหลือเกิน..
หญิงสาวอมยิ้มและนึกขอบคุณทุกอย่างที่ทำให้เจอต้าหมิงอีกครั้ง ถึงจะในฐานะแขกกับเด็กขายบริการแต่ก็ทำให้รู้สึกว่าถ้าเขาเป็นคนเปิดซิงมันย่อมดีกว่าคนอื่นเพราะถูกใจเขาเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
อีกอย่างก็ได้กินคนหล่อแม้จะแค่ครั้งเดียวจบ แต่ก็ยังพอหลงเหลือความฟินให้จดจำว่า ‘ครั้งแรกฉันเสียตัวให้ผู้ชายหน้าอปป้า’
“ชื่อพายใช่ไหมครับ”
“ชื่อพะพายค่ะ พี่หมิงจะเรียกพะพายหรือพายเฉยๆก็ได้ตามใจเลย”
“โอเค..ไปกันเลยไหมครับพาย”
หญิงสาวไม่ได้ตอบเพราะมัวแต่ตาลอยเพ้อฝันกับน้ำเสียงทุ้มน่าฟังและแสนอ่อนโยนของเขา
..งู้ย จะตัวแตกตายไหมเนี่ยกว่าจะผ่านคืนนี้ไป..
“พายครับ พาย..พะพาย!!!”
เสียงเรียกดังขึ้นฉุดให้สติที่กระเจิงกลับเข้าร่างอีกครั้ง
“คะ!! เอ่อ พี่หมิงว่าอะไรนะคะ”
“ไปกันเลยไหมครับ พายจะได้ไม่เสียเวลาเผื่อรับงานต่อ”
“ไม่ค่ะ..พายไม่ได้รับงานต่ออยู่กับพี่ทั้งคืนได้ไม่มีปัญหา พี่หมิงไม่ต้องรีบก็ได้ค่ะ”
เสียงละล่ำละลักอย่างตื่นเต้นของหญิงสาวทำให้ต้าหมิงอดขำไม่ได้ เขาเชื่อแล้วล่ะว่ามันจริงที่เธอบอกว่าได้แขกหล่อแล้วทำตัวไม่ค่อยถูก
“โอเค..งั้นไปกัน”
พูดจบต้าหมิงก็หันมองเด็กขายบริการอีกครั้งผ่านแสงไฟสลัว ใบหน้าจิ้มลิ้มที่สะท้อนแสงสลัวภายในรถทำให้เขาชักอยากเห็นเธอชัดๆแล้วสิว่าจะน่ารักน่าขย้ำแค่ไหน
“พี่หมิง เอ่อ..จะทำที่นี่เหรอคะ”
หญิงสาวถามขึ้นเมื่อรถยนต์คันหรูแล่นมาจอดยังโรงแรมใจกลางเมืองแห่งหนึ่งซึ่งเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี
“ครับ..พายมีปัญหาอะไรหรือเปล่าสีหน้าดูไม่ค่อยดี”
“เปล่าค่ะ ไปกันเถอะ”
หญิงสาวตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว บอกแล้วว่าตอนนี้พระเจ้ารักเธอ เพราะโรงแรมแห่งนี้เป็นของคุณไพศาล ยังไงถ้าเธอเข้าไปพร้อมต้าหมิงพนักงานคงเห็นและจำได้อย่างแน่นอน และอีกไม่นานหลังจากวันนี้พ่อคงรู้ว่าเธอมาใช้บริการโรงแรมของครอบครัวกลางดึกพร้อมผู้ชาย ถือว่าไม่ต้องดิ้นรนวางแผนอะไรต่อแค่ปล่อยให้การนินทาทำหน้าที่ของมัน
“จะทำบนเตียงหรือชอบทำตรงไหน ท่าอะไร บอกพี่ได้นะ พี่ทำได้หมด” ต้าหมิงพูดที่เล่นที่จริงเมื่อทั้งคู่เข้ามายังห้องพักสุดหรู
"พี่หมิงชอบตรงไหนก็เอาตรงนั้นเลยค่ะ"
"อ้าว..แล้วก็ไม่บอกพี่ จะได้ไม่ต้องมาเปิดห้อง จริงๆพี่ชอบ out door"
"ห๊ะ !!" พะพายตาโตอ้าปากค้าง
"พี่ล้อเล่นครับ..ไม่ต้องตกใจ"
"ฟู่ว" เสียงพ่นลมออกจากปากอย่างโล่งใจ พะพายไม่รู้ตัวเลยว่าทุกการกระทำตกอยู่ในสายตาของต้าหมิงทั้งหมด
สายตาทรงเสน่ห์จับจ้องไปยังหญิงสาวที่ตอนนี้นั่งอยู่บนเตียงไม่วางตา พออยู่ในห้องที่มีแสงสว่างทำให้ต้าหมิงที่ได้เห็นใบหน้าของพะพายแบบชัดเจนเป็นครั้งแรกก็ถึงกลับอุทานในใจ
.. แม่ง!! คนบ้าอะไร น่ารักฉิบหาย น่ารักแบบเหี้ยๆ น่ารักจนใจเขาสั่น..
ไม่อยากเชื่อว่าเด็กสาวที่ดูสดใสน่ารักขนาดนี้จะทำอาชีพขายบริการ แต่เอาเถอะสมัยนี้เงินกลายเป็นปัจจัยสำคัญกว่าเรื่องอื่นไปเสียแล้ว ก็อย่างที่พูดอย่าดูคนแค่ภายนอก
พอใจที่ตัดสินใจซื้อบริการบอกตามตรงที่ก่อนหน้านี้คิดว่าเธอไม่ใช่สเปก เขาขอถอนคำพูดเพราะผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้า
..คือโคตรถูกใจเลย..
ผิวของเธอขาวใสอมชมพู ใบหน้าเรียวเล็กหน้าผากโหนกนูน ตากลมโตอย่างกับตุ๊กตา จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากอวบอิ่มรูปกระจับก็ช่างน่าจูบ
“พี่หมิงคะ พายขออาบน้ำก่อนได้ไหม”
“ได้สิ ให้พี่อาบด้วยเปล่า”
เสียงแหบพร่าถามขึ้นขณะที่สายตาก็มองเธอด้วยความปรารถนาอย่างเปิดเผย ชายหนุ่มเริ่มแกะกระเสื้อออกที่ละเม็ดจนคนตัวเล็กที่นั่งมองอยู่หัวใจเต้นกระหน่ำหน้าแดงก่ำ
“เอ่อ พะ..พายว่าอย่าดีกว่าค่ะ พายอยากอาบคนเดียวมากกว่า”
“งั้นก็ได้ครับ..พี่รอนะ”
หลังจากนั้นพะพายก็รีบวางกระเป๋าสะพายไว้ตรงโต๊ะข้างเตียง หยิบผ้าเช็ดตัวและไม่ลืมที่จะเอาโทรศัพท์เข้าไปด้วย เพราะลืมไปว่ายังไม่ได้บอกเดซี่ว่าออกจากคลับมาแล้ว
เวลาผ่านไปเกือบสามสิบนาทีร่างบางที่นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวก็เดินออกมา แววตาดูตื่นกลัวทำให้ต้าหมิงแปลกใจ ก่อนหน้านี้ยังปกติหรือเธอนึกกลัวเพราะเขาอาจเผลอทำหน้าหื่นมากเกินไป แต่อีกความคิดก็ขัดว่าเธอทำอาชีพขายบริการจะกลัวทำไมกะอีแค่เขาทำหน้าหื่นใส่
“พายเป็นอะไรดูเหมือนกลัวพี่นะครับ” ต้าหมิงที่ตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันเอวไว้ถามขึ้น
“เปล่าค่ะ พายไม่ได้กลัว พี่หมิงลืมไปแล้วเหรอคะว่าพายเป็นเด็กขายนจะกลัวได้ยังไง”
คนโกหกพยายามปกปิดไม่ให้เขารู้ว่าเป็นครั้งแรก ที่มีอาการตื่นกลัวเพราะตอนอยู่ในห้องน้ำเธอแอบหาข้อมูลการเสียซิงครั้งแรกในพันทิปอ่าน แล้วดันเจอคอมเม้นน่ากลัวจึงทำให้หวาดหวั่นอย่างบอกไม่ถูก
“มานั่งนี่สิ” ต้าหมิงตบที่นั่งข้างกายเบาๆ เพื่อเป็นการส่งสัญญาณว่าจะเริ่มใช้บริการ
“ค่ะ” พะพายเดินเข้าไปช้าๆ และพยายามเก็บอาการไว้อย่างเต็มที่
พอนั่งลงต้าหมิงก็ไม่รอช้าดึงเธอเข้าหาตัวกดจูบลงบนปากอวบอิ่มหนักๆอย่างลองเชิง ผละออกแล้วยิ้มใส่ตากลมโตที่เบิกกว้างอย่างพอใจกับความนุ่มของริมฝีปากสีสวย
“ทำเลยนะ..พี่ไม่ไหวพายโคตรน่าเอามากเลย”
- ผู้เขียน
