บทที่ 38
เจ้าแม่แห่งการ Move On
ต้าหมิงได้แต่ยืนอึ้งพร้อมกับถามตัวเองซ้ำๆ จนเสียงสะอื้นของพะพายดังขึ้นอีกครั้งถึงดึงเขาออกจากภวังค์
“พาย..พี่ขอโทษ”
“ถ้าพี่หมิงพูดได้แค่นี้ก็ไม่ต้องพูด พายเกลียดพี่ ไปตายซะคนเลว!!”
พะพายตะโกนออกมาเสียงดังหันหลังเตรียมวิ่งออกไป แต่ต้าหมิงเร็วกว่าเขารีบเข้ามาประชิดแล้วดึงเธอเข้าไปกอดไว้แน่น
“ปล่อยนะ!!”
พะพายทั้งดิ้นทั้งทุบจิกข่วนไปตามลำคอแกร่ง ทำทุกอย่างให้ร่างสูงเจ็บ เพื่อเขาจะได้ปล่อยให้เป็นอิสระแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล เพราะต้าหมิงยังคงกอดเธอไว้เต็มอ้อมแขนและปล่อยให้เธอทำร้ายร่างกายได้ตามใจ
“ไอ้บ้า..ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ พายบอกให้ปล่อย!!”
“...........” ต้าหมิงยังคงเงียบเล่นบทคนซึนจนพะพายโมโหถึงขีดสุด เธอก้มลงกัดหน้าอกข้างซายของเขาอย่างแรง คมเขี้ยวฝังเข้าไปผ่านเนื้อผ้าจนต้าหมิงนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่ยังนิ่งและไม่ยอมปล่อยมือ
เมื่อกัดจนพอใจพะพายก็ผละออก แหง
