บทที่ 37
ทำไม
วันศุกร์
- เวลา 18.00 น.-
วันนี้เป็นวันที่คุณไพศาลกลับมาจากต่างจังหวัด พะพายนั่งเขี่ยข้าวในจานตัวเองไปมาจนคุณไพศาลสังเกตเห็น
“แกเป็นอะไรพาย?” คุณไพศาลจ้องมองลูกสาวคนเล็กเหมือนจับผิด
“เปล่าค่ะ..พายไม่ได้เป็นอะไร” พะพายฝืนตักอาหารเข้าปาก
“อาการเหมือนคนอกหักเลยนะ”
เสียงพี่สาวคนรองดังขึ้นปกติไพลินจะไม่ค่อยมาที่บ้านเพราะแต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว แต่วันนี้คุณไพศาลมีธุระสำคัญเลยเรียกเธอมาหา
“พายไม่ได้อกหักนะคะ..พี่ไพลิน”
“พี่ก็แค่แซวเล่น แกจะหน้าตาตื่นทำไมพาย” ไพลินพูดอย่างขบขัน
“แล้วเป็นไงมหาลัยใหม่..โอเคใช่มั้ย” คุณไพศาลถามพะพาย
“โอเคค่ะ”
“กินข้าวอิ่มก็ไปเอาโทรศัพท์ที่ห้องทำงาน ฉันวางไว้บนโต๊ะให้แล้ว ส่วนรถฉันยังไม่ให้ใช้ แต่อย่าเพิ่งเหลิงล่ะแกยังต้องถูกกักบริเวณอยู่”
“ขอบคุณค่ะ”
พะพายยกมือไหว้โดยที่ใบหน้าไม่ได้แสดงความดีใจอย่างที่ควรเป็น จนคนเป็นพ่อขมวดคิ้วสงสัย ปกติ
