บบที่ 36
สาสม
พอกลับถึงบ้านพะพายก็รีบขึ้นห้องเธอนั่งกอดเข่าซุกหน้าลงร้องไห้สะอึกสะอื้น ข้างตัวมีเสียงแจ้งเตือนข้อความจากโทรศัพท์เข้ามาไม่หยุดและทุกข้อความถูกส่งมาจากต้าหมิง
“ฮึก พายจะไม่รักพี่หมิงแล้ว ฮือ”
หญิงสาวตัดพ้อพร้อมมองข้อความด้วยสายตาเจ็บปวด เขาต้องการอะไรในเมื่อเลือกทำแบบนั้นแล้วก็ไม่ต้องสนใจเธออีก
พะพายยกมือโอบกอดตัวเอง ตากลมโตเหม่อลอยน้ำตายังคงไหลรินไม่ขาดสาย รักครั้งนี้เจ็บปวดกว่าทุกครั้ง เธอไม่รู้จะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างไร ใจหนึ่งอยากหนีห่างแต่อีกใจก็รักเขามากเหลือเกิน
ต้าหมิงคือต้นเหตุแห่งความทุกข์ทรมาน ความรักที่รักอยู่ฝ่ายเดียวมันเจ็บเจียนตายแบบนี้นี่เอง
“เจ็บจังเลย ฮึก ฮือ ฮือ”
“หมิงคะ..ฟังแพตพูดอยู่หรือเปล่า” แพตตี้พูดขึ้นเมื่อต้าหมิงเอาแต่สนใจโทรศัพท์มากกว่าฟังในสิ่งที่เธอพูด
“ครับๆ แพตว่าไงนะ” ต้าหมิงเงยหน้าแต่สายตายังเหลือบมองโทรศัพท์จนแพตตี้ไม่พอใจแต
